Düşündüm, ben kimim ?
Dünler unutuluyor yarınlar peki !
Düşündüm, kıranlar kalbi peki,
Nasihatler kulaklara küpeydi, duyan kimdi ?
Ey yabancı ! Yolun uzun ince,
Sabır en büyük umudum,
Kirleniyor gözüm önünde ufkum,
Aşınıyor kirli sözlerle kulaklar,
Zihin, kısır döngüyle solgun..
Oturuyor amaçsız insanlar,
bozuk düzenin esiri olmayacağım,
aksi olan her yola kol uzatacağım,
bildim, olmam gereken canilik,
emirleri, bizlere acımadan uygulandı,
ilk emirde elimin tersiyle iteklemeyeceğim..
Vurdum duymaz tavırlar,
Boşvermişlikler, sorumsuzluklar,
Takvimi sindire sindire yaşamak,
Ölüyormuş gibi oldum,
Ama ölmedim..
korkuluklardan uçurumlara sarkarcasına,
nefes alınmaz komut gelse, saçmalık bu çaba,
ölüm,küçük mazeretler dahi hatalardan geliyorsa,
pişmanlık baştaki ana sarar,dinlenseydi o komutlar..
her şerde bir hayır algısı yerini isyana bıraktı,
Sus, ey gafil göstermek içindi niyet..!
Ne derler diye yaptın ameli, buydu haslet..
Gözler kör, gönül kör, süs ettin amelini,
Iki dilim hayrın için, yaktın cenneti..
Yok, yok aklını emanet edeceğin toprak..!
Düşünüyorum öyleyse varım,
Sensiz oda karanlık ben yarım,
Unutmak acı verdi maziye balım,
Zevkten dört köşe oldun zalım..
Kamp kurdu yüreğimde yalanların,
Kokusu eş değer mi dünyaya,
Oysa güvendiğimdi küçücük oda,
Rahiyane değerime sancı bulaştı,
Bir küçükçe düşman ıraklara attı..
Hasret koktu her yanı baharın,
Bilgi düşüncelerimi açan anahtar,
Hammalı olmuşum yanlış bilgilerin,
Her doğan güneş yalnızlığın habercisi,
Yanı başımdan dedikodu beni yaralar..
Kilitli kapım ardına gömdüm sırda fikrimi,
Düşünceli ifadeli yorgun,
Bir adamdı derinlerde mahzun,
İnandıklarını tehlikeli şekilde,
Sarsan bir iştiyakı vardı,
İtiyatları bugüne kadar yorgun..
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!