Afşin Dualı Şiirleri - Şair Afşin Dualı

Gözlerimde korkunç ifade,
Dağ taş kan ağladı,
Yağmurdan sonra açan çöl çiçeği,
Zamanla yatıştım..

Dudaklarım hafif,

Gün sonu armağanı yalnızlık,
Hüzün güneşle bitmedi,
Şükrü eda ettik dinmedi,
Gece karanlığı hüzne oldu alık..

Bahsi geçti müjdelerin,

Göğü kaplayan çekirge bulutu yere çöktü,
Gök masmaviydi şimdi,
Orman kılık değiştirdi,
Dallar sarktı, dayanamayıp kırıldı..

Güneş çıplak toprağı kavurdu,

Ölü ışıkları,
Issız dağ fırtınaları,
Zaman acımasızca dolaştı,
Kış mevsimi hüznü yakaladı..

Islığı andıran bağırtıların göğü çınlatması,

Yarım kaldıkça Şükrü eda ettim,
Işim aksi olunca Hamdi zikir ettim,
Düzeltmeye çalıştıkça birşeyleri eğrildim,
Düştükçe yerlere elhamdülillah demeyi vazife bildim..

Körüklendi sancılarım dualara sarılmayı borç bildim,

Yüzüstü devrildim öylece kaldım,
Dengemi yitirmeden dibe ulaştım,
Alçakta başım döndü, tepede midem bulandı,
Gördüm yoldan toz bulutunun kalktığını..

Güneş önce tepeye ulaştı,

Korunmuş sayılmadık ruhtan kötü,
Soluk çakıllarla çizilmiş daireler,
Bir fersah ilerde,
Ay ışığında parıldadığı görüldü..

Yelken açmış bir gemi,

Gün ışığına asılı,
Hüznümün fasılaları..
Hayâl gücüme bel bağladım,
Kayıp ruhlar gibi çığlıklar attım..

İlerledikçe gün ışığı zayıfladı,

İhtiyar adam ağır ağır gevşedi,
Hareketsiz kaldı göz kapakları titreşti,
Dünümün peşine düştüm,
Sonra hüzünlü düşümün..

Sözler kalbime bir ışık yaktı,

Sesim umutsuzluk doluydu,
Görmedim güneş yüzü,
Kâğıt yumuşacık kokulu,
Düşlerimse meltem yüzü..

Akla hayale sığmayan düşlere sahibim,