öldüğümde kadınım
kıskanma
ellerinle ver beni
sevgiyi eker gibi toprağa
bakarsın baharda ben
kırılmış bir kolu onaracak
zamanı olur belki ama zamanın
kırılan bir kalpse onu ancak
kucağı saracaktır toprağın
hızlı gelir Eylülde
gün inince karanlık.
için için,
kara sarı,
bir yalnızlık ağlar yüreğinde
gelmeyeni bekleyenin
seni düşündüğümü
düşündüğün zaman
beni düşündüğünü
düşündüğünüm zaman
ki gibi oluyorsan bitanem
no problem
usandırsa da canan’ım beni candan
sevemem asla onu daha az canımdan
usanır elbet bir gün deyip ezadan
beklerim hep hayali hallerimdir şadan
ne güzel oyuncağın vardı gülüm
keşke kırıp atmasaydın
saklasaydın bir köşeye
oynardın belki arada bir
yani özleyince
kenarında kaldırımın
iki taşın arasında
bir garip papatya
açmış
betona inat
ortasında şehrin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!