Nerdeyse yüreğini verecekti!
Hiç düşünmeden.
Kol kanat gerecekti...
Hiç üşenmeden
Bunlar gerçekti.
Umutlarınızı hayal edip, yıllarca doğmayan çocuklarınızın özlemlerini çektiğimizi unutmadık değil mi? Bütün uğraşların sonunda yeşeren filizleri nasıl koruduğunuz hala capcanlı gözbebeklerinizde geziyor. Ve onlara adım adım gelecek hazırlarken, onların mutluluğunu özlemlerken, günün birinde birer birer elinizden uçup giden hayallerin peşinden ağlayacağımızı hiç düşündünüz mü?
Şimdi yalnız başına geleceklerini düşünürken çocuklarınızın, yalnızlığı ta yüreğinden yaşayacağınızı sanırım hissetmek mümkün. Alışkanlıklarını bağrışlarını ve onlar üzerine bina etmek istediğimiz gelecek serüvenini nasıl unutabileceğiz?
Şu an ki yalnızlığı iliklerinize kadar hissederken, gelecekteki yalnızlığa hazır olmalıyız. Bütün kuşlar bir gün kendi kanatlarıyla uçarken, herhâlde kendi kanatlarınızın hareketsiz kaldığını ve ne yapacağınızı bilmeden yaşamanın ne demek olduğunu anlayacağız.
Yaşamı sorgularken ne yaptım diye, geçmişin anılarıyla yaşayacak, belki de hiç anılmadan, hiç kapımız çalınmadan belki de hayal kırıklığı içinde çırpınmak kaderimiz olacak, tükenecek bütün umutlarımız.
Bütün bunlara rağmen hiç pişman olmayacağız. Ne zaman çocuklarımızın adı geçse yine heyecanlanacak ve gururlanacağız.
Ya rab, Ne değişik bir duygu bu… İtina ile büyüttüğümüz yavrularımızın elimizden pır diye uçması. Âmâ hep gözlerimiz kapıların çalmasını bekleyecek, umutlarımız hiç tükenmeyecek biliyorum.
Yılların hesabı bu gün tutmadı
Sende çekip gittin gelecektin ya
Ağladın gözünden yaşlar akmadı
Hani ömür boyu gülecektin ya
Gönlüm senin ile sen gitsen bile
Elem bahçesinde hazza soyunduk,
Gelecek zamanlara genişçe serdik çulu.
İnanç yağmurlarında yıkandık yunduk,
Yorduk yarını dünle, eyleme koştuk duru.
Sessizliğin sedası, ses verdi uzaklardan
Açtık gönülden perde, dedik bizden buyuru.
Bu eller benim,
Bu kaş,bu gözler benim.
Alabildiğince dünya
Kurulmamış bilmem ne kadar rüya
Varsa, benim.
Herşeyin değeri yüklediğimiz anlam kadardır
Ötesi yok haykırmanın yada takla atmanın
Merhemi her yaranın uçup giden zamandır
Katre kadar faydası yok inan ki ağlamanın.
Ömrümün
En güzel bahar mevsimi sensin,
En güzel meleği annem...
Memleketimdir en güzel dileği.
Ömrümün
İç çekip uzaktan bakışlarla
Karşı sahnelerde roller aradım.
Yükseldim bir tutam alkışlarla
Hayatı solmayan bir gül sanırdım.
Mehtabı romantik ettim içimde,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!