Adem Ulutaş Şiirleri - Şair Adem Ulutaş

Sonradan örtülür üzerin elbet
İnsan doğduğunda çıplak be oğul
Zamanla oluşur her türlü niyet
Madde kalbe giren mızrak be oğul

Her şeye sahiptir şükrü var olan

Ne oyunlar gördük biz bu sahnede
Sıra köçeklerde çal davulcu çal
Çok tepiştik yorulmadık yinede
Hüner bacaklarda çal davulcu çal

Oynayanlar dört bir yandan izlensin

Köyümüzde yaşayan bir garip mahlûkattı
İnsan gibi gözüküp ne insanlar aldattı
İnananı sevmezdi şeytanla kalkıp yattı
Fitnelik tohumunu köyüme serdi,gitti
Ölüm insanlar için, deyyus geberdi gitti

Sevgi, sevgiliden görmediğim şey,
Hayat, sefasını sürmediğim şey,
Acı, sevgiliye vermediğim şey,
Gönül senden başkasını sever mi?
Sensiz hayat yaşamaya değer mi?

Belik etmiş saçlarını salmış belden aşağı
Hudâ neler bahşetmiş bilen kuluna güzel
İpek tene sarılmış ibrişimden kuşağı
Nede güzel yakışmış ince beline güzel

Salınarak gidişin akılları alıyor

Boşa kızman çocuklara
Armut dibine düşermiş
Kim salıyor sokaklara
Cevap yok herkes şaşarmış

Millet bizim vatan bizim

Ben seni o kadar sevdim ki gülüm,
Yokluğun ne demek varlığın hasret.
Maşukun yokluğu aşığa ölüm,
Aşkımda yok oldu aşk denen illet.

Güneş gıpta ile yandı aşkımdan,

Beddua bilmezdim beni bu hale
Düşüren sen oldun dinle dur hele
Gayrı sana dönmem yalvarsan bile
Bakışın felaket sözlerin zehir
Sende yanacaksan yansın bu şehir

Bitmeseydi gündüzler o an zaman dursaydı
Alperenler yerini kurda kuşa sorsaydı
İçimizdeki yangın keşke dışa vursaydı
Değil karı,dağları eritirdi başkanım
Büyük birlik liderim benim gönül sultanım.

Senle beni toplasalar yinede sen sen olursun
Senden beni çıkarsalar ben yok olur sen kalırsın
Senin bana bölümün izahı yok tanımsızdır
Benim ile çarpılırsan sende belanı bulursun