Adem Tok Şiirleri - Şair Adem Tok

noktasız cümlelerdi kaçışların
yüzsüz tebesümlere dokunmuş kulak veriyorsun

yağışlar sıralandı üzerime
GECE
ölüyor gururdan garibanlıklarım

bir evrendi zaten
sana sevgim hiç değişmedi ki
VE evren
hep büyürdü! .

hürdü! .

bozkırlara renkler düşerken
esmeray gülümserken
yollara bakıp
seni düşünürken GEL

GEL!

dur
bakmama izin ver gözlerine
onlar gelsin koynuma
üşümem sen gökyüzümken
almazken kokunu saklımda...

içimde bekleyen
sıcacık bir kıpırtıydın
gelirdim yerine yatardım çıkarıp umutlarını dışarı
gelirdim hep dolu dolu
sağanak olurdum
bilirdin

ben insanı arıyorum
hücresinden
nisan yüzüne çıkan
cenneti değil!

çocuklarımın olmadığı yerde

kalıntılarına sığınan gelgitler miydi
tutkunun meteforunda zehrini akıtan
yoksa başedilen
imkansızlığın inadı mı...

sabır diyordu

öyle ya usta

harcanan yıllar olsun

tarifi çıkmaz sabahlarda acı

çekinme
bu can senin
rahat solu
içine dolacağı
fidan yeşerince
bakmaz kimseye

s e n
i
s e n
y a p an d a
s e n s i n
ç ü n n küüüüü