Geçip gidelim olur,
Ölüm orda dursun.
Orda dursun insanın zulmü, ıstırabı...
Ayaksız ayakkabılar,
Çerçevesiz hatıraları...
Üşüsün annelerin yavruları enkaz altında,
Gökyüzü aydınlığı, deniz dibi
Çoğaltır ışığını ve güzelleşir dünya
Yaşıyor olmanın zevki
Kalbe iyi gelir şimdi
Nasıl istemem gün doğumunu vaktin
Gülüşünce önce
Gözlerinden başlar aydınlığı sakin
Yayılır gelişince
Kim dedi yaşamak kolay?
Sofrada bir tat, acı...
Dolanır, karışır iplerimiz
Ararsın, nerede ucu?
Bu kar yerde kalmaz / çözülür
Şakaklarından düşünce gibi
Kayar boşluğuna zamanın / kül
Savrulmasına benzer üzgüsü
Şu ömrün yalnızlığında büyür
İnsanda kalp ağrısı
Ben giderken geldiniz
Aramızda onca zaman
Siz bildiğinizi işlersiniz
Ben dilimi tutamam
Ne desem boş,demode...
Sokaklar yanar tutuşur öğle
güneşinin yamandığı yere
sokulur kertenkele telaşıyla çocukluk
avlusu taş duvarlı eve
Ne güzel
Çiçeğin şakıması kuşta
Yıkaması gönül yorgunluğunu
İçe düşen her yokuşta
Yılgınlığa itirazı dövüşken suların
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!