Büyücüler Musa (a.s.) ’a hürmet etmişlerdi
“Ya Musa, istersen önce başla! ’ demişlerdi
Rabbim, büyücülerin resule nezaketlerini
Hidayetle, imanla ödüllendirmişti
Ya Habibini, yani Muhammed’i (s.a.v.) sevmeyi
Bizim vatandaş Rıza oturur koltuğa
Pür dikkat bakar televizyona
'Sayın seyirciler, Gazze ateş altında! '
Rıza dayanamaz: 'katil İsrail, alçak Amerika! '
Filistindeki katliam bağrını yakar adeta
İçindeki ateşi söndürmek için alır buz gibi Cola
İstemem,
Ne bir insan sarrafı olayım
Ne insanların eksiklerini göreyim
Ne herkesi tenkit edeyim
Ne de nefsimin kölesi olayım
Dursun bey yine erkenden uyandı, nefes darlığı iyice ilerlemişti. Günde 4 veya 5 saatten fazla uyuyamıyordu. Ciğer doktorunun nefes darlığı için verdiği havayı iyice içine çekti. Hazır kalkmışken diğer ilaçlarını almak istedi ama bu ilaçları tok kullanması gerekiyordu. Hanımı Kezban’ı uyandırmadı, zavallı zaten zor uyumuştu. Neşe evden gittikten sonra Kezban iyice çökmüştü, zor oturup kalkabiliyordu.
Kahvaltısını yaptıktan sonra diğer ilaçlarını da kullandı. Artık uyku diye bir şey kalmamıştı. Zaten yatsa da 2 saat sonra tekrar kalkması gerekiyordu çünkü 6 aydır torunları Volkan ve Tarkan’ı okula götürüp getiriyordu. Abdest alıp sabah namazını kıldıktan sonra tespih çekti. Çocukların okuluna daha iki saat vardı. Sabahları iki saat beklemek sanki iki yıl beklemek kadar zor geliyordu. Televizyonu açtı ama reklamlardan başka bir şey yoktu.
Pencereden dışarıya baktı; güneş yeni doğuyordu. Bugün hava güzel olacağa benziyordu. Aylardır havanın güzelliği Dursun beyi neşelendirmeye yetmiyordu. Karşıda yeni dikilmiş ağaçlar dikkatini çekti, keyfi iyice kaçtı. Memleketteki bahçesi aklına geldi; 3 yıl önce yazlığın yanındaki bahçeyi satın almıştı. Eski elma ağaçlarını söktürüp kiraz, erik ve şeftali ağaçları ektirmiş, genişçe bir havuz, iki ayrı çiçeklik, bir de gölgelik yaptırmıştı. Bu yıl başında emekli olmuştu, erkenden gidip bahçeye küçük bir şelale ve kuzu çevirebileceği bir tandır yaptıracaktı. Bahçesinde emekliğinin tadını çıkaracaktı ama heveslerinin hepside kursağında kaldı. Bahçeye bakan yoktu; “o güzelim şirin bahçe viraneye dönmüştür” diye düşündü. Daha fazla ayakta duracak gücü kalmadı, koltuğa oturdu.
“Nedir benim bu çektiklerim? ” diye hayıflandı. Aylardır evinde sanki hapis hayatı yaşıyordu. Torunlarına ve Kezban’a baktığından evden ayrılamıyordu. Evden çıksa bile gidecek fazla bir yer de kalmamıştı. Eskisi gibi ne kahvehaneye, ne yaşlılar derneğine gidebiliyordu. Hatta caminin lokaline bile gidemez oldu. Kahvehanede yıllarca muhabbet ettiği, tavla oynadığı ahbapları kalmamıştı. Kimi başka mahalleye, kimi ahrete, çoğu da memlekete göçüp gitmişti. Kalanlarda kendi gibi sağlık nedeniyle kahveye gelemez olmuşlardı; kolay mı bu yaştan sonra dumanlı, rutubetli, gürültülü yerlerde oturmak?
Yaşlılar derneği aslında tam Dursun beye göreydi ama yıllarca uğraşıp kurduğu derneğe başkan seçilmemişti. Dursun bey söylenmeye başladı: “vay efendim, ben çok sertmişim, herkesle geçinemezmişim de onun için seçilmemişim. Doğruları dobra dobra söylemek ne zamandan beri sertlik oluyormuş? Güya Veli efendi çok yumuşak başlıymış, çok anlayışlıymış da başkanlığı hak etmiş. Efendice hemşericilik yaptık demiyorlar da, yoktan bahaneler uyduruyorlar. Gider miyim bir daha oraya? ”
Sevgi vardır insanı çok yüceltir
Cennette Cemalullahı seyrettirir
Veya Resulullahla tanıştırır
Bu sevgi, Allah ve Resul muhabbetidir
Sevgi vardır, karşılığı zillettir
sevdiğinde volkanlar gibi kızgın lav atan
üzüldüğünde bulutlar gibi damla damla boşalan
alındığında nazik kristaller gibi param parça kırılan
cezbeye geldiğinde azgın okyonuslar gibi taşan
küçücük bir organdır, kabına sığmayan….
Harmanı bekleyen çiftciler
Terhisi bekleyen askerler
Emekliliği bekleyen işciler
Nasıl günleri sayıyorlarsa eğer
Ömrün sonunu beklemeyenler
Aslında ne derse desinler
Ademoğlu dünyaya geldiğinde
Onu karşılayan annesidir
Anne, evladını alıp bağrına basar
Ademoğlu ahiret diyarına gittiğinde
Onu karşılayan iki melektir
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!