Abdulkadir Demirçelik Şiirleri - Şair Ab ...

Derin bir vadideyim
Her tarafım yara içinde
Gezdirdim kendimi her akşam
Ve bir uçurumun eşiğinde
Ayaklarımına dolanmış çile...

İnsan; Bedeninde kendini gizler,
Çoğu gizi aşikâr eder gözler.

Bir dizi vehim içerisinde aklım
Tek ilacım sırlanmış lâ notasında
Ebedî yolu söylerken bana sazım
Hangi tele dokunsam lâ notasında

Teselli ararken maddenin sesinde

Takılan her maske birer aynadır; insana
Güçlü olanın acizliği gelir beyana

Zift ile bağlanmış kalplerde gizli ve açık
Aynalarda tutmakta kendine siyah ışık

İçimdeki istek sona varası
Sorular ateşten kömür karası
Zihnim kanar, akan yokluk yarası
Varlığım gece med-cezir arası
Doğru çıkar mı çarptığım yanlıştan?

Şeb-i gam bitâp mı düştü akmakta mehtaba
Bitâp mı düştü niyazım seraba acaba
Akmakta seraba seherle dil-i pür ateş
Mehtaba acaba dil-i pür ateş müptela

Şehr-i dilimi kül etti dilâra
Zerrece penahım yoktur ağyâra
Onsuz her dem şeb-i yeldâ ve zara
Çeşm-i lerzanla giryanım dildâra

Hatt-ı ruhsarımda cüda münceli

Kapkara gözlerinin okyanusuna dalarken..
Bir kelebek çıkar kalbimde, aydınlığa.
Dizginlenir her bir düşüncede nâkıs dudaklarım.
Kör kuyuymuşçasına dalarım sonsuzluğa..

Gönlümü ay gibi aydınlatan gülüşünle.

İnsanı aldığı nefes değil,
Verdiği nefes yaşatır.
Hayat bir nefestir,
Aldığın hiçbir şey senin değil;
Verdiğin her şey senindir.

Senin için yıldızlar semada
Kandil gibi yanıyor
Hilal ise siyahın en güzel manası olan
Gözlerine dolanmış
Sultanım, Efendim!
Şu dünya sahnesinde