Benzemez hiçbir düş mahcemaline
Ben karıştım hayalinin seline
Yok oldu hem tenim hem bedenim
Bengi ruhum kapıldı gözlerine
Artık yoktur bu dünyanın önemi
Yalnızlık dolaşır dilimde
Durmadan, tenha sokaklarda
Korku ile ümit elimde
Bulunur mu sevinç kollarda
Sen teksin, beni iki eyle
Gezdirdin kendini şu gam dünyasında;
Bilemeden mâziyi ve âtiyi
Bir soğukluk var kalbinde bugün
Yorgun bir hasta gibi
İnceden sızlarken yatağında
Gözlerinden süzülüp aktın
Gözümde canlanan anılar dolaşıp durur
Yorgun gönlümün sokaklarında
Büsbütün bir karanlığa düçar olur aklım
Hatalarım büyüyüp olgunlaştıkça hatrımda
Kalbime benden taraf hazan vurur
Sığmam; içime, aleme
Gök kızıllığını aldı
Ruhum inleyen bir nağme
Gözlerim kana boyandı
Kâinat büyük bilmece
Duvarın karşısında
Senin yanında
Önsüz ve sonsuz
İki nokta arasında
Ben her zaman yıkmaya hazırım
Ve hazır olacağım
Esip gitti
Gömüldü renkler
Acı sada kaldı
Sesleniyor maziden
Zift bağlamış gözlerime
Simsiyah boşluğa açıldı
Bir ateş yaksa bedenimi
Kafatasım kaynayıp
Gözlerimin yaşları
Cehennem gibi aksa
Çorak yanaklarımdan
Göğsüme doğru
Ne çektiysem kederin elinden
Biraz yoruldum umut etmekten
Peşi sıra geceyle gündüzden
Biraz yoruldum umut etmekten
Başıma indi demirden azap
Bir bak da gör!
Ne dün, ne de bugün;
Kalmadı hiç.
Artık olan da bir olmayan da!
Ve sonsuzluk tek nefeste,
Yok ki bende o soluktan ne bir ses
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!