Abbas Paksoy Şiirleri - Şair Abbas Paksoy

Abbas Paksoy

Anlamaz ki, hacıyı, hocayı.
Kara duman tüttürür, bacayı,
Başından eksik etmez, kıcıyı,
Aşında pişer, Kâbe şeytan’ı.

Dolanır çevrende, gitmez öte.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Sanki kabir gibi, öyle bir şey,
Anası, kızına kabri almış.
Ne şalvar, ne pantol, bu böyle ney.
Anası, kızına kabri almış.

Daracıktır, çatal avrat gibi.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Kalbin; Hemen verir kararı.
Hiç dinlemez, kârı zararı.
Der hal, yakalatır ceylanı.
Sevgi tutan, kalbin de mahkûm.

Gönlün okur, basar cezayı.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Neyleyim, azgın akan çayı.
Coşturacak selim, kalmadı.
Bıktırdım, cirit atan tayı.
Koşturacak, belim kalmadı.

Hevesim bitti, umut söndü.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Çocuktum, geleceğim vardı.
Yakındı, gaf dağının ardı.
Yetmiş bin cihan, bana dardı.
Hayalimde, kalmadı bitti.

Duramazdım, asla yerimde.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

On parmağında, on marifet olur.
Kendi ekmeğini, el’iyle bulur.
Birer de iş’leri, olsaydı nolur.
Çalışırdı, Kadirli’nin gençleri.

Kalplerinde olmaz, bir zerre hile.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Al kız’ıma, kurulmuş düğün.
Bir turp’un varsa, sende övün.
Eğer ki, yoksa, otur dövün.
Turp’uma, festival var bugün.

Yerse; Osmaniye, Kadirli,

Devamını Oku
Abbas Paksoy

KAYNANA -Oğlum, seni sevip aldı.
Hak, seni, bize gelin kıldı.
Kapımızda, sana açıldı.
Hoş geldin, gelinim hoş geldin.

GELİN - Dil’in, çok tatlı söyler amma.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Bu gün, baharımızdır, bizim.
Kemal Atatürk, bize çözüm.
Bütün Türkiye’yedir, sözüm.
Koşa koşa, Kemal geliyor.

Yiğidim, şahlanarak coştu.

Devamını Oku
Abbas Paksoy

Dul - Bıkmış usanmıştım, çenesinden.
Öğüt veren, cadı ninesinden.
Günde, bin defa çıkardım, din’den.
Avrat öldü, çok şükür kurtuldum.

Evli - Senin avrat öldü, rahat eden.

Devamını Oku