Cumhuriyet dedi, Mustafa Kemal,
Haykırdı gür sesle, tahta kürsüden,
Yumruk vurdu /dedi, budur istiklal,
Bir alkıştır koptu, kalktı yerinden.
Cumhuriyet dedi, kuruldu düzen,
Aşkı buldum, yalvarıp Allah diye,
Doldu testim, yalvarırken âş-k_ ile,
Gül dalından derledim gül yâr diye,
Gitmişim dostdoğru yoldan sevgiye.
Açıklama: vezni:
Bir güzelin eli değdi,geçip giderken elime,
Sandım ki cereyan geçti,değer değmez de tenime,
Ilık bir şey aktı benden,terler bastı birdenbire
Oysa o çok genç bir kızdı,değse de eli neyime.
Bir anda şaşırıp baktım,gönlümü onda bıraktım,
Yaşlı bedeni, çekmez oldu /ayaklar,/
Şu vuslat günüm, geldi çattı birden,
Vuslat gelmeden, gelmelidir uşaklar,
Bir de bakarsın,davet gelir /o yerden./
Yorgun bedenim gizli bir sır çekmekte,
Fe‘ûlün / Fe‘ûlün / Fe‘ûlün / Fe‘ûlün
• — — / • — — / • — — / • — —
Fal bakar.
Bahar dallarından, çiçekler koparmış,
Nerde gönül verdiğim nerde neden gelmiyor,
Nerde hayal kurduğum nerde halim sormuyor,
Nerde seven, hasta oldum da gelip bakmıyor,
Kalbimi verdim seven gönlümü sevmez mi o.
Gönlümü verdim, gönül aşkına sevsin diye,
Ey mavi gözlüm, senin uğruna yandım sevip,
Kalbi mi verdim, neden hiç çare bulman gelip,
Aşkımı hor görme sen, gönlümü çaldın benim,
Yandı canım aş-k_ ilen hep niye kaçtın sevip.
Yalvarırım kaçma benden; sana yandım gülüm,
.Gamzendeki güller solacak.
Yapma.
Bir göz suyu vermez de yatarsan boylu boyunca,
Severler okşarlar yapma.
Baktım,
Ha kopmuş ha kopacaktır, gamzendeki güllerin.
Yemez yedirir,kendini sevdirir,
Misafir diye,koç bile kestirir,
Orman içinde,ormanla baş başa,
Mutlu yaşar da,fidan yetiştirir.
Orman köylüsü,halkın en dürüstü,
Ey yüce sırlara akıl ermeyen,
Sanadır geldiğim senin yolunda,
Yanardır gelince, seni bilmeyen,
Af eyle sen beni, sana gelince.
Günahım çok varsa cahilliğimden,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!