Arkadaş boş yere,ne üzül ne de sevin,
Vuslat günü gelsin,kazarlar mezar derin,
Ben garibim deme, aç göğsünü de gerin,
Ayrı gayrı yoktur,mezarlık denen yerde.
Yeter ki vuslat gelip, ezrail haydi desin,
,
Nasıl unuturum.
Nasıl unuturum seni
Güzel memleketim
Ermenek.
Anam orada, babam orada yatarken
Ah eder gönlüm,yanarak sevdama,
Coştu bülbül,söyledi hep aşkıma,
Ağlıyordum ben,niye her şarkıma,
Ötme ey bülbül,sevdaya küskün gönül.
Dert dolu yürek,aşkım var içinde,
Ah neylesin bu gönlüm çok çekti âşk yüzünden.
Dert buldu her geçen gün,hep kordu yâr yüzünden,
Bilmezmisin be gönlüm, çıkmam senin sözünden,
Ah,ah deyip yanarken kül oldu âşk, neyim ben.
Dert doldu her yerim, bilmez kimseler çekerken,
Vuslat günüm yakındır, çok hastayım kaderden,
Dert doldu neyleyim nerden geldi gülmemişken,
Her yer karardı dostlar doğmaz güneş nedense.
Kanser gelip çatarken, gülmek mi zevkli dostlar,
Yılları harman ettim, savurdum rüzgarlara,
Sarardı soldu yüzüm, benzedim bozkırlara,
Kum oldum çakıl oldum, serildim ben yollara,
Ömrümün sonu geldi, yıllara ağlarken ben.
Kimseler bakmaz oldu, söz veren sözlerime,
Nedir bilemedim şu çekip durduğum,
Şu geçen ömrümün, hazin hazanında,
Gözlerimin yaşıyla hayaller kurduğum,
Yine ufkumda, batan güneş bağrında.
Yanıp kül oldum, senin aşkın uğrunda,
Sevdiğimi kaybettim, yine gönlüm yaralı,
Bahçeme hazan gelmiş, kurudu gülün dalı,
Gözlerim dolu yaşla, ben yarimden ayrılalı,
Hicranla ağlıyorum yok’da gönlümün balı.
Hüzün dolu içimde, bayram gelse neyime,
Âşkımı kül eyledin gelme hüzün verme sen,
Sevme nedir bilmedin gelme,yalan sevdiğin,
Sen beni terk eyledin,yok da gönül verdiğin,
Yetti hüzün verdiğin, gelme yalan her şeyin.
Söndü yanan kalbimin şavkı şafak olmadan,
Sis sarıyor dağları, karlar yağar,
Dertli çoban, kıl keçiden süt sağar,
Doktoru yok köyülerin, hasta var,
Korkusu dağ sardı, hemen kar yağar.
Bir çare der, hastayı sarmış gider,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!