Şayet bir gün ölürsek,
Ki; öleceğimiz muhakkak.
İçimizden biri öldü diye
Sanki dünya mı batacak?
O her kimse ki;
Bir gün olsun bir işe yaramışsa,
Bana yazdığın o ilk mektupların
Şimdi elimde; okuyorum, tek tek
Hece hece, bir solukta, gizlice
Seni sevdiğimi bilmesinler diye!
Sen yoksan, gözüm yok cennette bile
Birgün birini seversen eğer,
Ki; sevmelisin.
Korkma, sıkılma, delicesine sev,
Şımartabildiğin kadar şımart onu.
Mutluluğun anahtarını sevdiğine sun,
Sun ki;
Öldüğüm gün
Asıl hayat başlayacak
Çünkü; bir daha hiç ölmeyecek
Sadece hesap verecek
Ve de karşılığını göreceğim.
Kendimden öyle eminim ki
Ölümü
Ancak ve ancak
Ölen bilir!
Acısını çeken
Ardında kalanlar olsa da;
Ateş, düştüğü yeri yakar!
Bugün bana yaşattıklarını,
Dilerim; bir gün sen de yaşarsın.,
Dünyanın kaç bucak olduğunu
Belki o zaman anlarsın.
Dilin, damağın kuruduğunda;
Ölecek gibi olur,
Gündüz aydınlığım gece ışığım
Hayattın yaşadığım yaşayacağım
İçime gömdüğüm sana hala aşığım
Bilmem ki sensizliğe nasıl alışacağım.
Bazı bazı resmine bakmak da olmasa
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!