Zeynep Karabulut Şiirleri - Şair Zeynep ...

Zeynep Karabulut

Yitik dünyalardan bozuk sevdalara düştü yolumuz. Ayaklarımız çamura bulandı. Taş değdi gönlümüze, rüzgar esti, kasırgalar kırdı gönül dallarımızı.

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Tüm içtenliğinle güvendiğin dallar elinde kalır, üzülme. Bastığın buz çatırdar, üzülme. En kesif kokular sarar tüm ruhunu sen baharlar beklerken, üzülme.
Başına gelen hiç bir şey seni büsbütün yıkmak için gerçekleşmez. Bazen daha güçlü kalkman içindir hepsi. Dizlerinin yarası, yüreğinin ağrısı, hepsi ama hepsi daha bir güçlü kılar,daha bir dik durmanı sağlar. Üzülme...
Ya da üzüll haline, ağla gecelerce. Sitem et aklına gelen, bahtına düşen her bir zerreye. Aksın gözyaşlarınla o içindeki zehir, silinsin tüm kötü zamanlar. Ağlamayı dert etme, ağla ağlayabildiğince

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Ardında yüz yıllık yıkık sevdalar bırakmak zordur elbette...
Zordur düşünmek, yetişmek her şeye.
Dokunamayacağın onca çiçeği ağlar görünce kanar ruhun,
Kazan kaldırır ruhun bedenine...
Eşkiyası olur tüm geçmişinin
Es kaza savaşlar yaratır içinde.

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Zamanın esaretine düşsün gece,
Ve söylenmesin bu destan hakkında
Hiç bir hece..
Bırak..!ay mahpus kalsın gözlerinde,
Yıldızlar millensin yüreğimize..

Devamını Oku
Zeynep Karabulut


Bir tufan gibiydi,
Geldi, yıktı, geçti.
Oysa ne ben nuhtum
Ne o havari.

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Çok şey istemedim bu hayatta,
Tek odalı bir çatı belki,
İçinde küçük bir kilim,
Tek kişilik bir pencere...
En çok kitap olsun yanımda,
Bir de kalem ve kağıtlar...

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Yaz sevgili,
Her aşkın bir destan olmadığını,
Her tahtın divân olmadığını,
Her aklın bir kelam olmadığını yaz..


Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Hiroşima gibiyim,
Herşey ölüyor içimde.
Ve ben yanmış bir ceset gibi
Dolanıyorum yer yüzünde...

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

İçimdeki kuyuya düştüm
sessizlik vardi dibinde en koyusundan.
Sarıldık birbirimize
Laf bile sızmadı aramıza
Karanlık ve islak
Acı ve soğuk karıştı aramıza.

Devamını Oku
Zeynep Karabulut

Kaçamak düellolara şahit oldu şu yüreğim.Kor düşürdü yelkenlerime.Kanatsız melekler heba oldu uğruna her savaşta.Nasıl acıdı canım,nasıl sessizliğe gömüldü hasret.Sessiz sessiz ağladı bir köşede ruh.Bakmadı gözler yıldızların parlaklığına artık.Hepsi söndü ışıkların gökyüzünde.Kaçamaktı hayat,kaçamaktı umutlar.Sormadan hiçbir şey gitmek gerekir gölgelerin arasından.

Devamını Oku