Zeynep Karabulut Şiirleri - Şair Zeynep ...

Üyeliğim sessiz ve nedensiz
Gizemli,kadersiz.
Bilinen en eski mesele....
De ki en ücra yerinde kalbim
sensiz.
Başkalaşan kederim

Ya yak bütün resimleri.
Ya kır bütün zincirleri,
Tanrı\nın dediği gibi,
Sevgiymiş en büyük emri.

Ya gel kurtarırmış gibi,

birgün bir yerlerde görmüştüm seni,
gözlerin elaydı,ruhun perişan.
attığın adımda onca hezeyan
kapkara günlerin,ömrün heyelan.

birgün gül dalına astım öfkemi,

Seni nasıl mı sevmeli?
Avuç içlerinden öpmeli seni,
Dünyanın
en ıssız karanlığına saklanmak gibi,
Göz bebeklerinde yaşamak
Mutluluğu,

Yıllar vurdu yollarımı,
kesti en ince ufkunda.
Yar bu nasıl bir acı,
Her sözünün ardında.

Kapatmıştım kapıları,

Son zamanlar iyi gelmedi bana,
Daha bir ağırıyor dizlerim,
Daha bir hızlı geçiyor zaman.
Oysa daha ne planlarım vardı
Yapmadığım,yapamadığım…
Son zamanlar iyi gelmedi bana

Öylece sevdalara kapıldım,
Bakıpta aşık oldum hayata..
Özlemle andığım,
Aşkla sardığım,
Hayaller,rüyalar hep bu dünyada..

Rabbi yanında olanın yannızlığımı kalır,
gönülden bağlı olanın sıkıntısımı olur,
öyle bir inan ki iman senden utansın,
imansızın kalbinde kardelenler uyansın.
Ey adem torunları bu dünya üç gecelik,
iki günü atlattık bu güne Allah kerim.

Zaman ne bana anlatabildi gidişini,
Ne de acımı sildi gözlerimden.
Ey aşkların en yücesi,
Ruhumun ince sızısı..
Yandıkça ellerim yannızlığınla
Hırçınlaştı gözlerim..

Bazen kirpiklerinde kor olur gece,
Bir destan düşer yüreğine.
Anlatamazsın ruhların ne denli soğuk olduğunu,
İşte en çok o vurur yüreğine.
Sabrın selametiyle kurtulmayı dilerken
Bu u köhne bakışlardan,