Zeynep Karabulut Şiirleri - Şair Zeynep ...

Usumda sakladım tüm yasak hikayeleri,
Uzansan tutardın bir ucundan.
Dilsiz sözsüz şiirlerin kahramanı,
Hikayelerimin yenilmez padişahı...

Anlat desen;

Bulutlarin üstünde yürürken çakıldığı yerde tohuma dönmektir,ciceğe bitmektir aşk..

Sarmaşık misali sarıp sarmalamaktır hayaller, sonsuz hüsran sükûtuna mani olmaktır.

Üstün başın ben koksun istiyorum,
Aldığım nefesin sen olması gibi.
Ruhun aydınlansın,
ışık saçsın dört bir yana,
Ama olmasın benim için bir muamma.
Sarsın dörtbir yanı huzurun hanımeli kokusu,

Gözlerinden süzülüp en ücra köşelere sindim sessizce.Öyle yorgun,öyle hüzünlü duvarlar vardı ki kayboldum saatlerce... seni anlattılar,izledim tüm kötücül senaryoları ve güldüm her tebessümünde..

Gözlerinden süzüldüm,evet,gözlerinden.. Sözlerine düşmeyince adım, yanaklarını ıslatsın istedim tüm gücümle. Hissettiğin ben olayım, söyleyemesende.

Özüne sineyim. Sen olup dağ tepe gezeyim. Limanlar yakayım kırıldığın rıhtımlara inat. Dost düşman görsün, yanınca insan nasıl yakar dünyayı, nasıl tutuşur bir devrin insanı.

Ah sitare!
Kapim calinsin istiyorum vakitli vakitsiz..Açayım güç bela istemsiz.Seni göreyim.Öleyim heyecandan,ne soylenmesi gerektiğini bilemeyeyim."hoş geldin"ler pelesenk olsun dilime.Baska çok şey söyleyebilecekken, hiç bir şey diyemeyeyim. Sen anla beni Sitare.. Neler neler diyemediğimi sen bil.Dökülemeyen her cümleyi içinde hisset. Korkma, düşürmem seni dillere, ben düşerim de kör kuyulara.söyletmem tek bir hece.
Ah sitare!..
Bu can bilmez nedenini bu hummanın.Bu akıl düşünemez seni görünce.Nasıl bir dertse dürter gece uykularindan,oturtup yazdırtır böyle adama.".Neden" diyemezsin. Desende bilmez kimse.Sen bil Sitare...Sen bil ki boşa gitmesin hiç bir gece..

Ömrüme yakışanım,
Gönlüme karışanım..
Mutluluğu hangi dizelere saklayayım
Söyle..

Dilimi lâl edenim,

Her insan bir kainattir bu dunyada..Ve her kainat yeni bir evren doğurur bu hayata.

Ki ben sana meftunum,sen herkese yabancı
Nasıl silinir söyle,yüzündeki bu acı.
Her mısra dizilimi sanki bize yalancı,
Tek çare sükût mudur?bu ölüm kadar acı.

Tövbekar bir gönülle gelsem sana
Yine çıkarmıyız o dağa?
Ya elimi tut demiştim,
ya düşer tüm hayaller toprağa.
Söyle ey âhu gözlü sevda,
Kaç günah bozar tövbemi?

Tut ki,düştün ellerimden yüreğime,
Tut ki,sığınamadın sığınılacak ne varsa.
Canın acımaz düştüğün yerde,
Dizlerin kanamaz.
Yüzün solmaz ey sevgili...
Müsterih ol,