Zeynep Beşen Şiirleri - Şair Zeynep Beşen

Şu dağları aşan güneş gibi
Yeni bitmiş çimler
Gözlerini tanımlar..
Dünyanın bu kadar güzel olmasi
Hep senin yüzünden
Sen bana insan olduğumu hatırlatıyorsun aniden ..

Avuç içlerinden öpmek için;
var olumuşum gibi bazen..
Oyle sıcak yüzüm
Oyle Içim güleç
Iklimlerim hep sana tutuklu tutsak ..
Yollarim sanki sana çıkmak için yazilmiş dürülmüş açılmış.

Suyun üstünde yürümek nasıl bir şeydir bilirmisin..
Ellerimin seni keşfetmesi gibi bir şey bu inanılmaz..
Yada bir yaprağın üzerinde uyumayı
Başımı göğsüne dayayıp
Nefesini hissetmek gibi bir şey bu
Rüzgara teslim olmanın korkusuzlugunu veyahut...

Sana bakınca
Insanın içinden yüzü gülüyor
Degil öyle dışından
Içimden öyle
Öyle icimden
Ister istemeden

Özün de ki masumiyet
Özün de ki canavarı ayyuka çıkarıyor
Yok böyle tezgah
Var böyle böyle tezgah .
Seni sevimli şey.

Tomurcuk ,gözlerin çok mavi
Ve ellerin papatya ..
Bu uçsuz bucaksız yerde,
Çok belli ediyorsun kendini.
Sana bakmam için seni görmem gerekmiyor ;
Ki bu fena bir güzellik ,benim adıma.

Ve sen ,
Aldığım nefesimi sekteye uğratan
Çokça yüzümü güldüren
Içimi anlamsız sevinçlere salan biraz da.
Seviyorum seni
Içimi rahatlatiyor bu sevgi .

Gece sevincinden kahrolurken
Ben yüzün de yer etme sarhoşluğudayım
Yüreğimin yerin de sabit durmayışı  biraz da bundan.
Sakin bir kovuğun için de
Sesli imalar eşliğin de
Bir birini rahatsiz ediyor yalnızlığımız.

Ne zaman yüzüne baksam
Içimin kabesin de bir putu yıkıyorum.
İçimin kabesin de dünyayı arıtıyorum.
Az kaldı biliyorum.
Ve en büyük putun ben olduğumun
Farkındayım.

Sen aklımın aralıksız sevinci,
Evet sen !
O dünya dışı gÖzlerinle.
Severek kalbimi kalbinde incitmek istiyorum.
Allah'ım bu hissi dünyara değişmem biliyorum .
Beni benden almak için