Savcı Hâkim Avukat ile Polisi,
Ahmet’i Mehmet’i Arif’i Ali’yi.
Hocayı hatta her Vali’yi, okutan
Öğreten çok yüce bir öğretmen vardır.
Cumhurbaşkanı başbakan ve vekili,
Âdemden bu yana yaradılışından,
Kabil’in Habil’imi kanatışından.
Allah’ın biz kulları yaratışından,
Bil ki kadir kıymeti çoktur be oğul.
Kin güdenin zehir’e beter vuruşunda,
Baban Abdullah’dır Annemiz Âmine,
Ana karnı Âmine, sana hamile.
Sen doğmadan baba girdi kabire,
O Hilal kaşlarına kurban olduğum,
Altı yaşındaydın Anneni kaybettin,
Bak dünyaya talân olmuş,
İnsanoğlu yılan olmuş.
Herkes dünyalık topluyor,
Şu ahiret yalan olmuş.
İnsan bilmez doğru nedir,
Gaflet gömleğini, giyen mert olmuş,
Zalim gülü koparınca, gül solmuş.
Yetim çocukların, gözü yaş dolmuş,
Olmayan adalet, yerini bulmuş.
Bak etrafına insan, dönde bir bak,
İnsanım dedim, yargıladım kendimi,
Görünce halimi, soldurdum rengimi.
Böyle sunamam Rabbim sana sevgimi,
Ben tevbe ettim, öldür benim nefsimi.
Ben insanım, fıtratım böyle olamaz,
Bir gün ölürsem, dostlar gelsin mezarıma,
Sevdiklerim gülleri, diksin toprağıma.
Dokunmasın namert olan gül yaprağıma,
Ölen öldü de? Vur davulcu tokmağına.
Mezarımı süslemeyin, tuğlayla çevirin,
Dünyada padişahlık bitmediği sürece,
Hepiniz beat etmeye mecbur mahkumsunuz.
Mayası sütü bozuk olan pis macronların,
Safında durursanız ölmeye mahkumsunuz.
Yedi düvel gelse alamaz vatanı bizden,
Kimi insanlık huyda, kimi insanlık hayda,
Kimi bir şeker gibi, eriyip gider çayda.
Kimi dünyada yaşar, kimi uzayda, ayda,
Ey insan dikili ağacın, olsa ne fayda.
Ölmeyecek gibi, boşa hayat yaşarsınız,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!