Zehra Atasoy Şiirleri - Şair Zehra Atasoy

Her on kasımda ölüm gelir akla
Oysa sen yeniden doğarsın Atam
Yıllar önce yaktığın büyük ışıkla
Bu günkü karanlıkları boğarsın Atam

Okur yazarın kalemin de dilin de sen

Haberi yok kimsenin...
Üzerime yağan yağmurlardan.
Hüzün bu gün daha sert esiyor,
Yüreğimi yarıp geçiyor.
Uzayıp giden yollara yeniliyorum,
Bir şeyler kopuyor gönül dağımdan.

Beni ben yapan bizmişiz
Yarım kaldım sen gidince
Hasreti ipe dizmişiz
Hüzne sardım sen gidince

Ruhumu aldı hezimet

Bir gizli hüzünle, ırmağa akar,
Aheste aheste, çoban çeşmesi.
Gören sanır mahkûm, cellâda bakar,
Bir açık kafeste, çoban çeşmesi.

Sarmış etrafını, kara çalılar,

Öyle derin bir uykuya dalsam;
Uyandığımda sen gelmiş olsan,
Öyle derin bir uykuya dalsam;
Hasret açısından kurtulsam.

Öyle derin bir uykuya dalsam;

Seher vaktinde doğmadan güneşin
Batışını gördüm bakışlarında
Ayrılık denen amansız ateşin
Yakışını gördüm bakışlarında

Hicran tutunca sevenin elinden

Bir kadın var
Yalnız tek başına koca evde
Eşi çok uzaklarda
Ekmek kavgasında
Evi için eşi için
Ömrü geçiyor gurbet yollarında

İkinci sevdası olduğumu bile bile evlendim onunla.
Onu ne kadar çok sevdiğini, her zaman benden önce geleceğini,ondan kalan artık zamanlarda yalnız benim olacağını biliyordum. Onun gözünde o hep ön sıradaydı.
Öyle olması da gerekiyordu. Hiçbir zaman şikâyet etmedim, etmemde.
Ona olan büyük sevdasını, zaafını, zamanının çoğunu onunla geçireceğini bilerek, isteyerek ve gurur duyarak evlenmiştim. Şimdi nasıl şikâyet edebilirdim.

Soruyorlar bana “ayrılık zor olmuyor mu? ”diye.

Bu gece yine sensiz yattım,
Bir türlü uyuyamadım,
Kalktım bir sigara yaktım,
Bütün evi dolandım,
Her köşesinde seni aradım,
Ne yazık ki bulamadım.

Ölümmüş sensizlik,
Bitmiyor derinlik,
Her gün bir ömürlük;

Günlerim geçmiyor,
Geceler bitmiyor,