Zehra Atasoy Şiirleri - Şair Zehra Atasoy

Ayrık otu varsa bahçemde
Bunlar yonca demezsin
Doğruları yüzüme söyler
Kandırılmama izin vermezsin
İçimdeki hüzün esintilerini
İlk bakışta fark edersin

Yakalamıştım
İkindi güneşini bir ucundan
Masmaviydi gökyüzü ve deniz
Sütlimandı sular
Rengârenk çakıl taşları topladım sahilden
Yan yana dizdim

Alaca karlar örttü dağlarımı
Sararmaya başladı yeşillikler
Ayazın etkisin de çimler
Kasımpatının son demleri
Tohumlar baharı bekler
Karanlık bastımı evreni

Ben Türk kadınıyım, bir adım da Cumhuriyet
Yasalar verdi bana, demokrasiyle hürriyet
Geriler de kaldı, yobazlaşmış zihniyet
Cumhuriyet’le doğdum Cumhuriyet’te öleceğim

O'nunla gerçekleşti, özümde ki benliğim

Topraktan yarattığına
Can verip, ruh süzen Allah
Vermiş; et, kemik insana
Vicdan, akıl izan Allah

Kanma yalancı cihana

Bir metrelik bezin içindeymişim,
Annem sen beni bırakıp gittiğinde.
Yüzünü hiç hatırlamıyorum,
Bir resmin bile yok evin içinde.
Babama soruyorum,
Hepsini yaktım diyor.

Biliyorsun seninle biz kavga bile edemedik
Aşkımızdan öldükte “seviyorum” diyemedik
İçimizden geldiği gibi birbirimizi sevemedik
Karşılıklı konuşmayı bir türlü beceremedik

Sen sustun ben hırçınlaştım

Yüreğim ellerimde, yorgun düşmüş hasretinden,
Ne çok sözler biriktirdim sana söyleyecek.
Dışarıda kar, havada gurbet kokusu var,
Giriversen aylardır açılmayan şu kapıdan,
Kar değil belki ama, yağmurlar dinecek.

Koluna girmişim senin
Geziyoruz mavinin ve yeşilin
Bol olduğu bir yerde
Bazen çıkıyorum kolundan
Elimden tutuyorsun o anda
Sıkıyorsun canımı acıtırcasına

Saçlarıma yağarken tek tek karlar
Baktım ardımda bıraktığım ne var
Boşa geçmiş koskoca bir ömür
Bir de her şeyimi verdiğim vefasız yar

Basamak yapıp her bir günümü