Zehra Atasoy Şiirleri - Şair Zehra Atasoy

Taşlar sektiriyor
Gönlündeki hüzün denizinde
Keder halkaları oluşuyor
Düşünüyor inandıklarını
Körü körüne kandıklarını
Acı bir gülümseme beliriyor dudağında

Sen hiç
Gidenin bıraktığı boşlukta,
Sonsuzluğa yuvarlandın mı?
Boğazını parçalayan,
Sessiz çığlıklar attın mı?
Değer mi, niçin, nedenlerle,

Yapma be gönlüm;
Sırası mı şimdi,
Nice izlenceler bitirmişken,
Birkaç yaprağa takılı kalmanın?
Bak karakışlar geçti,
Şunun şurasında ne kaldı bahara,

Gittin; ardına hüzünler ekerek
Artık günler karanlık, geceler ayazda
Takvim yaprakları basamaktan ibaret
Hicran bulutları dolaşıyor havada
Mevsimlerden ayrılık, aylardan hasret
Hıçkırık düğüm olmuş boğazımda

Birazcık birbirimize kırıldık diye,
Böyle mi yaşayacağız ayrılığı?
Son defa gözlerime bakıp,
“Seni seviyorum” demeyecek misin?
Kokumu üzerine sindirip,
Yanın da götürmek istercesine,

Setler koydunuz kendiyle arasına
Baktınız tek gözlerinin karasına
Merhem mi oldunuz yürek yarasına
Kadını anlamaya çalıştınız mı?

Ruhundaki termemiz duygularını

Bir akşam üzeriydi.
Güneş yüzünün yarısını gösteriyordu,
Tıpkı senin gibi.

“Konuşmalıyız dedin.
Sahilde buluşalım”

Hani sen gelecektin,
Işığıyla ilkbaharın.
Hani sen gelecektin,
Olsan bile, bir ucunda dünyanın.
Hani her zaman peşindeydin,
Bitmez, tükenmez sevdanın

Ağarsın istiyorum artık gün,
Buzları eritecek ısılarda.
Güneş sokulsa kuytu kalmış her yere,
Isıtabilir mi korlarla yanan ocağı da?

Umutları büyüten pınarın suyu kurudu,

Hayallerimi anlatacaktım sana
Hayattan ve senden beklentilerimi
“Senin için” diye başlayacak
“Bizim için” diye devam edecektim
Kilitledin kırgın dudaklarımı