Zehra Atasoy Şiirleri - Şair Zehra Atasoy

Korkuyorum, senin sinsi tuzaklara düşmenden,
Korkuyorum, senin kalleş kurşunlara gelmenden,
Korkuyorum, seni bir daha görememekten,
Korkuyorum, birtanem geri dönememenden.

İçim alev, alev, yanıyor endişelerle,

Yağmurlar yağıyor yar, yağmurlar
Fırtınalı tufanlı yağmurlar
Çöküyor duvarlarım, çöküyor umutlarım
Çöküyor yarınlarım
Bir uçurumun ortasına göçüyorum
Bir güvercinin kanadından düşüyorum

Nasılsa seninim diye,
Tapulu malınım diye,
Kapında kölenim diye,
Böyle davranman niye?

Deftere imza attım diye,

Alnındaki ilk çizgi ile başlar
Kendinden bile sakladığın
Hüzünlü bir ürperiş
Yüreğinin bir köşesinde
Palamparça can kırıkları
Yakaladığın her umutsuzluğu

Heyecanla bekledim telefonu
Hiç beğenmedim ses tonunu
Bir türlü bulup da yolunu
Seni seviyorum diyemedin

Özledim bunu bil dedim

Bir çığ gönderdin yüreğime
Bulunduğun hastane odasından
Kar yağıyor sana gelen yollarıma
Ümidimi yitiriyorum
Dünya oluyor bana zindan
Üşüyorum babam

Ürkütücü gök gürültüsü eşliğinde,
Sinsice düşüyor kor damlaları.
Papatyalar gelinciğe dönüyor,
Al al oluyor, çakıl taşları.
Fidanlar devriliyor kara toprağa,
Bir can düşüyor, binlercesi üşüyor.

09/10/2007

Bir günde verdik, on beş şehit,
Kalleşçe pusuya düşürüldü, on üç yiğit,
Analar yakıyor, yürek parçalayan ağıt,
Boğazımda ki hıçkırıkları, yutar giderim.

Bir gün ayrılık rüzgârı eserse,
Her şey bir an da biterse,
Aşkımızın ateşi sönerse,
Her halde yaşayamam sevgilim.

“Her şey burada bitti” dersen,

Ağlama boş ver arkadaş
Fırsat buldukça atar taş
Ömrü törpüler yavaş yavaş
Erkek milleti değil mi?

Her haline karışacak