Zafer Yazıcı Şiirleri - Şair Zafer Yazıcı

Hey hayat!
Sanadır bu kafa tutmalarım
Bilesin! ..

Yalnızdım bir ömür ben…
Bendim hep özgür olan

İç muhasebemi yapıyorum bugün!
Davalı ben, davacı ben
Hakimde ben, savcı da ben!
Biliyorum ki yine idamla sonuçlanacak
Bu dava
Ama içimde bir umut belki berat ederim

Gecenin karanlığını aşmak gerek
Sıcağı vururken Ağustosun yüzümüze.
Esen rüzgarlara kaptırıp kendimizi
Yeni denizlere yelken açmak gerek.
Yeni umutlar, yeni türkülerin eşliğinde

Söyler misin bana
sürekli kaçan,
kaçtıkça kovalayan ve
kovalanan sevgili! ..
ulaşılmaz olan
Kim?

Sürgün mü şu yaşadığım hayat
Yoksa bir kurtuluş mu?
Yağmurun ve çamurun kol gezdiği
Rüzgarın alıp başını gittiği,
Kafasına göre estiği bir nisan akşamında
Dağların en tepesinden gelen kar soğuğu

Hepinize küstüğümdür aslolan
ne şa'şalı bir gülüş var artık dudaklarımda
ne mühr-ü mürüvvet ömrümün
en demli, en anlamlı akışında...

sadece yokluk mudur bu

Duyguların aldatılmışlığında
Hazan mevsiminde dökülen
Kavak ağacının yaprakları gibi
Kupkuru idi göz yaşların! ..
Oysa;
Limon tazeliğinde idi her şey

Düşlerim olmalı benim “Sen” ile ilgili! ...
Hayallerim olmalı geleceğe dair, yine seninle! ...
Sonra kuşlara anlatmalıyım seni
İlk önce beni sevdiğinden bahsetmeliyim
Sonra da nasıl tanıştığımızı anlatmalıyım
ki onlarda bilsinler sevgimizin boyutunu

Kendi bilmezliğim içinde yaşasam da ömrümü
Bilirim ki aslında temizimdir
Anamdan doğduğum gün gibi
Kim demişse de şaşarım haline
Ben miymişim karıncayı inciten
Yada en umulmadık anda terk

En sonunda
Bir sonbaharın eşiğindeydi sevgim
Kim geldi, nasıl oldu hatırlamam
Sevdim ya bir kere
Kime diye sorma işte
Bir yaprak misaliydi, uçtu