Zafer Yazıcı Şiirleri - Şair Zafer Yazıcı

Birgün gelirsen;
Yalnız umutlarınla değil, her şeyinle gelmelisin. Bach’ın notalarından dökülen ince, yürek sızılarını da getirmelisin yanında. Ya da Anadolu’nun en ücra köşesinde söylenen türküyü, o yüreği katmer katmer eriten, dağlayan ağıtları da bilerek gelmelisin bana.

Gelirsen,
Sabaha karşı; Alaca karanlığını getirmelisin günün, tan yerinin ağarmasını, kuşların erken ötüşlerini, serin esen rüzgarın, uğultusu ile göndermelisin içten samimi muhabbetini ve sonra çay getirmelisin bana ince belli bardakla, yanında ağzımı yakacak kadar acı sigaramı da unutmamalısın! bir de o tatlı gülüşünü...

Sanma ki unutuldun oralarda biçare, yalnızsın!
Ellerim olmasa da yüreğim her zaman yanında, işte orada bir yerlerde, saklı!
Veda edişin dün gibi aklımda, nasılda ağlamıştık deli gibi! gözlerimde hasretin yaşları
Daha dün gibiydi her şey, bugüne gelmeden az önceydi, taze idi, bozulmamıştı işte!
Allah’a emanet ederken seni, “gitme” demelerin kulaklarımda hala!
Mahşer mi vuslata erme, kavuşma zamanı? Sen biliyor musun?

Ya sen
Gönlümün anlamlı güzeli,
Nasılsın oralarda?
Bir içli musikinin tadı!
Bilsen senin için
Nasılda afili gökkuşakları çizdim

Yakamoz manzaralı bir evin içinde sefada olan gönlümün,
Bir akşam, deniz ile rıhtım arasındaki kayıkta
Bir rakı mezesi gibi mangal üstü keyiflere katık edilerek
Harcanıp gittiğine de şahit oldum …

Bu denizlerde kaç kulaç atmışımdır kim bilir?

bu gün içime yine bir sen düştü
öylesine uzak ve öylesine yalnız bir sen..
sanki hiç görmemişim seni de
hep hayalimde var olmuşsun gibi

bazen öyle uzaklara hüzünlü dalıp

Saçlarını savurmuş ilkin
Sonraları düşürmüş atletinin askını
Saçlar süzülürken sırtından beline
Bir şen kahkaha kopmuş ortalıkta
Aniden, iki dudak arası!
Bir diş gıcırtısı duyulmuş sonraları

Bir, varmış
Bir, yokmuş…

Hep, gülmüş
Hiç, ağlamamış…

Sen kimdin ki
Şimdi ne oldun?
Nerelerdeydin?
Nerelere geldin! ?
Nasıl bir yaşam sürdün ki
Kime ne faydan dokundu?

Düşlerim olmalı benim “Sana” dair! ...
En özel saatlerimde seninle olabilmeliyim.
Gecenin koynunda, kimsecikler yokken ortalıkta
Ben, sana sarılabilmeliyim içten gelen samimi duygularımla
Ve öpmeliyim, öpebilmeliyim seni sıcacık!
Sonra en samimi şeklinle, sen bana sarılmalısın ki

Düşlerim olmalı benim “Senden” yana! ...
Yan yana uzandığımızda yatağa
şehrin parlak ışıklarına dalarak hayal kurmalıyız
seninle gelecek üstüne! ...
En parlak ışık bizim olmalı şehirde
ve biz ona bir isim vermeliyiz geleceğe dair!