Zafer Yazıcı Şiirleri - Şair Zafer Yazıcı

sana, müsveddeleri ile yazılarımı bırakıyorum
bir türlü anlatmak isteyip te anlatamadığım, zorlandığım
bir de bitmeyen hicranımı, içimde hep sızısı kalan..

sana geri kalan ömrümü bırakıyorum
sıcacık kucağında, boynuma sarılmasını babamın

Duydum ki, yar bana küsmüş, dönmüş sırtını
Sitemlerini göndermiş ulu orta, hem de içli olanlarını
Duydum ki, gözyaşları sel olmuş, gürül gürül gelmiş
Akmış evimin önünden, gönlüme, taşlı-kumlu, sızılı

Duydum ki, dost bana küsmüş, üzülmüş, hem de içli

Acı bir çığlık bozdu
Ikindinin çay keyfini
Sonra bir sessizlik çöktü
Ağır mı ağır havanın tam da ortasına

Bir garip, tam da ucunda duruyordu

Babamın gül elinden
Dostumun şen dilinden
Memleketin yelinden
Aldığım ders var benim

Hilal olan kaşından

Halk etmiş Mevla yağmurlu bir sabahta,
Üsküdar mevkilerine yakın, İstanbul yosunlarının içinde! ..
Düşmüş hayat yoluna daha körpecik, sonra
Al demişler bu sadakalar senin, doyur karnını!
Verme kimseye gönlünden sevginin zerre parçasını!
El kadar yüreğine nasıl sığdıracaksa Anadolu yakasını

Zira demiş adamın biri

Ahkam kesmenin bir anlamı yok,

Feri kesilinceye kadar gözlerinin, yapacağın çok şey var hayatta!

Faydasız bilirim
(……nasıl olsa bir gün bitecekti sessizliğin)
Ellerimden kayıp gidiyor ömrüm
(……ağlasan, sızlasan ne fayda kim el atarki sana)
Ruhunda kalmış eski bir ev gibi yıkığım
(……ha düştü, ha düşecek gibi ömrüm yada bitecek)

Feryat edince avaz avaz, çığlık çığlığa, irkileceksin
Feri kesilecek dizlerinin olduğun yere çökeceksin.

Ellerinin içi terleyecek kış ortası, alnından süzülecek terin
En sonunda o da düşecek bedenin gibi, tam da ortasına yerin.

daha doğmadan Aşk! ..
o, en ulvi
en kutsal mabet!
daha anne karnında,
doğmadan başlar, aşk!
gözler açılınca ilk anneye

Gönlünüz, hiç istemese de

O, meçhule gitmeyi,

Ne kadar kaçırsa da