Yusuf Ziya Leblebici Şiirleri - Şair Yus ...

Şu yalan dünyanın kışlarındayız
Cemreler düşmeden nasıl güleyim
İmkansız bir düşün yollarındayız
Gerçeği görmeden nasıl güleyim

Seni sevmek demek, vurulmak demek

Acılarla gecenin harmanlandığı,
Yaşamla mahşerin her gün yaşandığı
Dikenli bir çitle çevrilmişsin
Helede, yorgun ve yalnızsan akşamları.

Bir çeyrek sigara içimi hayallersin

Üç gün önce bir çınara
Seni sordum yok ki dedi
Daha dün buradaydı ama
Sana küsüp gitti dedi

Ne eyledin kırdın onu

Yalpalaya yalpalaya
Gidiyorsun düşe kalka
Bir o yana bir bu yana
Yürüyorsun ite kaka

Üç kadehte yıkılırsın

Öyle bir yerdeyim sorma sevdiğim
Duvarlar ardında bil ki zordayım
İşliyor içime donar yüreğim
Ulucan içinde yanan kordayım

Üç beş metrekare volta alanı

Tutsak caddelerin
anarşist sokaklarında
bir ana sıcaklığında
duygularımı emzirirken
seni gördüm köşebaşında
çiçeklerle kolkola

Sen mevsimleri sormuştun bana
bense baharın dışında kalanları
Bir bir anlatmıştım sana…
“bahar? ” diye sorduğunda
Gözlerine bakmıştım dalarcasına…

Gözler kan çanağına büründüğünde
Bu gece yine İhanet kustu sokaklar
Ay pusuya düştü bulutların arasında
Kaçtı yıldızlar, gizlendi korkaklar

Sarı binalar kızıllaştı

Şairdir ölümü en iyi tanıyan
Yazdığı mısralarda yaşatıp yaşayan
Yürür üstüne üstüne
Ölümdür bitişin adını taşıyan

Tükenmeyen yolları keser

Boğazımdan geçen bir lokma ekmeğin
Tuzu sen
şekeri sen
biberi sen...
Titrek ellerimdeki
adına damar dediğin