Bırak eller ağlasın
İçim daim çağlasın
Gözümden yaş damlasın
Dağlar şahit aşkıma
Damarımda akmıyor kan
Sol yanımda yatıyor can
Dara çekildi üç fidan
Deniz, Hüseyin ve Yusuf
Sosyal sistem kurmak idi
Sevgililer gününde sevgili
En sevdiğini kayıp edebilirsin
Sevgini anlatırken karşındakine
Bir anda telefon çalar
Sessizlik bürünür odada
Soğuk kış günü
24 Şubat 1947 de Ankara'nın Ayaş ilçesinde doğdu
karanlık fırtınalı zemheri de rüzgârla geldi Ayaş’a
Ah Sevdam Sevda’ya
Ben Mecnun sende Leyla
Sadık kullar mı kaldı
Gün geçer ahla vayla
Ay uzak masum yüzde
Gönlüme mehtapsın inan ki Yeliz
Bahçemde çiçeksin açan bir filiz
Tutsan eli arkadaş biz iki eliz
Kıskansınlar varsın kıskansın bizi
Yüzün mehtabı içinde şevktir
Yalın bir şiir sevdası coşar
Bakışlarda doruklara vuran
Deniz dalgası hırcın ezbere
Bin selam olsun sevgili dosta
Çaldın benim bu gönlümü
Yandı yüreğim bunu bil
Mahcup sana sustu dilim
Yandı yüreğim bunu bil
Kapımı kapayıp gittin
İpek saçlım dillimdesin
Boyun eğmiş gülümdesin
Gözlerin gözlerime söylemez
Kanayan yarada gizimdesin
Zor sarılır sevdam
dünyayı sardı zübükler
aklı sarmayan dümbükler
dünyayı yaşanmaz etti
kokarcayla ibibikler
beyinleri kalmış kurak
KIRBAÇLAMAK DÜNYAYI
İlk bakışta Yusuf Ter’in öyküsü bildik bir serüveni anlatıyor gibi; ücralardaki “bizim köy”lerden birinde doğmuş Ter, yoksulluk ailesiyle birlikte onu yaban ellere savurmuş, hasret, baskı, yoksulluk, çileler üstüne çile O’nu Düş ülkesinin ezgilerine vurmuş, oradan da duygul ...
DOST YUSUF
“Güzel insan Yusuf Ter’e”
Yıllardır hep doğru yazdığım için
Nedendir hep beni suçlarlar Yusuf
Düzenin hilesin sezdiğim için
İdama bizlerden başlarlar Yusuf
Şöyle düşünürüm olan çok acı
Tilkiye vermişler krallık tacı
Bu düzende meyve veren ağacı
DOSTUM YUSUF TER
1970 de Kozanlı’ nın, İmranlı Köyünde Dünyaya gelen Yusuf Ter, küçük yaşta babasının işi gereği İsviçre’nin Basel kentine gider. Bu göç esnasında eğitimini de İlkokul dördüncü sınıfta bırakır bir daha okula devam etmez. Fakat, İlkokulu bile bitiremeyen Yusuf Ter, boş durmaz, ...