Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Geriye dönmez ki o yiğit halkım
Yollarına mayın döşense bile
Ölmeye geldik der: dönmeye değil
Niksar, Kızıldere yaşansa bile

Toprağın bereketli hey! Anadolu

Bizim köy de yayla başka
Kızıl ırmak gelir aşka
Basma evin ocağına
Yanarsın kızgın ataşta

Az kaldı yeşerir ova

Memleketimin ırmağı
Nazlı akar Kızılırmak
Yıllarca durmadan aharı
Nazlı akar Kızılırmak

Gece gündüz ağlayanım

oyunuzu bana verin
ananızı ağlatayım
koltuğu rahat görünce
kıçınızı dağlatayım

salavatla girdi safa

Adam kırkını aşmış
Saygısızlık diz boyu
Kendi aklıyla şaşmış
Korsanlık tek amacı

Taşar kendi bendini

Kış mevsimi, ağaçların hışıltılı kapı gıcırtısı, rüzgarlar düğünü, sanki dışarıda öyle şiddetli. Uğultulu davul çalıyor. Gecenin karanlığı güneşi örtmüş, yanlız gökte yıldız ve ay görünüyor. Caddeler sakin. O kadar iştihamlı değil. Ayık olmayan kafalar dört arkadaş için. Karar verirler bir banka soymaya, Ayık olmayan kafayla gecenin karanlığında… Küçük bir kasaba nahiyesi, zengin olan, çalışan işçisinde parası az olan, dört bir tarafı dağlarla kaplı, sıra sıra uzunca uzanan dorukları, kurdun kuşun yuvası, karacaların kaya keçilerinin tırmandığı dağlar burası, kışı zorlu yazı ayazlı olur.
Kasabanın dağ etekleri erir, üst doruklar erimez. Çam ağaçları burcu burcu kokar.
Kokusu dağları aşar kasabaya kadar gelir, kilometrelerce uzaktan esen yel getirir
Kasabaya kokuyu…

İkisi gözcülük eder. Biri kapıda bekler, diğeri kapıyı açmak için zorlar ve kapıyı açar. Alarmı keser zorlanmadan. Polis karakolu iki sokak ileridedir. İçeri giren biraz içerde dolanır, etrafı süzer, kasaya koşar. Miktarını bilmediği parayı çuvala doldurur ve dışarı çıkar. Koşarak arabaya doğru. Bu sırada devriye gezen nöbetçiler kaçan adamı görürler. Banka kapısına gelirler. Bankanın soyulduğunu anlarlar ve düdük çalarlar.Düdük seslerini duyan polis harekete geçer. Yollar kaygandır i süratli sürülmez karlar ince ince yağmaktadır. Polisler banka önüne gelirler, Bekçiden olayı öğrenirler.

günaha sevaba aymaz
bu dünya kefene konmaz
neden diye soran olmaz
kefen insanın cebinde

doğayı kirleten odur

Kerbelâ’dır unutulmaz
Hasan Hüseyin bulunmaz
Kahraman yiğit yorulmaz
Selam olsun yiğitlere

Turna gelir katar katar

Kerpiç olduk duvarına
Harman olduk savrulduk biz
Çoban olduk davarına
Çamuruyla yoğrulduk biz

Bağda yaban gülü olduk

Gülizarım beni götür
Kalbime hançer batır
Al da koynunda yatır
Ellerine kına yakmış

Yusuf koşar ardın sıra