Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Sade suya benzer yüzü
Eellerinde güller kokar
Dili şeker, serbet badem
Al, al olmuş yanakları

Mehtaplı gecelerin ışığı

Güzelliğine vurulduğum
O yar benim olduğu gün
Gözlerinde durulduğum
Su gibi aktığım bu gün

Melek gibidir yüzlerin

Bir oçak bin dokuzyüz eli beşte
Afşinde dünyaya geldi Emekçi
Asıl adı Ali Haydar Levendiz
Mahlasıyla halkın oldu Emekçi

Meydanlarda özgürlüğü haykırdı

Çıktın karşıma ey güzel
Bir bal çaldın ki çok özel
Damağında gizler,gizler
Bir bal çaldın ki çok özel

Gel Sevdiğim artık yeter

Ozon ihanetle, gazla delindi
Dünya koklayacak gülün mü kaldı
Ormanlar yakıldı villa yapıldı
Gayri yeşerecek dalın mı kaldı

Anlaşılan ömür sona geliyor

Mehtap için
I


oturmuş bir bank üzerinde
karşımda oynayan çocuğa bakıyorum

Medyada hep aynı tipler
Bir birine bağlı ipler
Başa düşmüş küçük bitler
Pasaklı bakılmaz TV

Komşuluk yapar starlar

Sevgi ile şefkatli ellerinde
Kitap gibi sözler var dillerinde
Göçün kervan oldu köy yollarında
Bazen de sürüldün sen öğretmenim

Öğrenciler okulun gül bahçesi

Zorunlu olarak, Türkiye de okulu bırakıp İsviçre’ye ailemin yanına yerleştim ama okuma hevesimi de yanımda getirmiştim..Okumaya hiç ara vermedim. Gençlik çağıma gelip de benliğimi bulduğumda, emekçi olmanın da verdiği bilinçten ötürü sola sempati duymaya başladım. Her sola sempati duyan genç gibi bende Nihat Behram’ın Dar ağacında Üç fidan, Ser verip de sır vermeyen Yiğit kitaplarını aldım. Bu kitapları okudukça sola daha çok sempati duydum. Yerimin de sol da olduğunu anladım. Bu arada Nihat Behram’a da sempati duymaya başladım. Yazdığı kitaplarında ki konulardan ve çektiği işkencelere ve acılara karşı dik duruşuna.

Kim böyle bir yiğit yüreğe, korkusuz kaleme sempati duymazdı, sola sempati duyarda.Kendisi de kitaplarında anlattığı o yiğitler kadar yiğitti ve korkusuzdu. Çünkü halkına sevdalıydı.. Halkı için yazıyor, halkı için mücadele veriyordu.

I

Nehir olsun yüreğin
İlim irfan dolu sende
Haykırışın ateşle kor
Ağıtların yolu sende