Sade suya benzer yüzü
Eellerinde güller kokar
Dili şeker, serbet badem
Al, al olmuş yanakları
Mehtaplı gecelerin ışığı
Çıktın karşıma ey güzel
Bir bal çaldın ki çok özel
Damağında gizler,gizler
Bir bal çaldın ki çok özel
Gel Sevdiğim artık yeter
Güzelliğine vurulduğum
O yar benim olduğu gün
Gözlerinde durulduğum
Su gibi aktığım bu gün
Melek gibidir yüzlerin
Medyada hep aynı tipler
Bir birine bağlı ipler
Başa düşmüş küçük bitler
Pasaklı bakılmaz TV
Komşuluk yapar starlar
Ozon ihanetle, gazla delindi
Dünya koklayacak gülün mü kaldı
Ormanlar yakıldı villa yapıldı
Gayri yeşerecek dalın mı kaldı
Anlaşılan ömür sona geliyor
Mehtap için
I
oturmuş bir bank üzerinde
karşımda oynayan çocuğa bakıyorum
Yaban elde gurbet yaşar
Göçer gider Pire Nuri
Engel bilmez engel aşar
Uçar gider Pire Nuri
Selam söyler Yusuf Ter’e
Örgüt adı bulunamadı bulunamazda örgütün başı baştakiler
Parti başkanları değiller mi? demeçlerinde milliyetçiği hortlatanlar,
Memleket elden gidiyor diye, özgürlüğe demokrasiye karşı çıkanlar.
Çıktıkları kadarda, onlardan yararlanan siyasi liderleri değimli?
Ülkü ocaklarında, ülkücülük geçmişinde de kan vardı. kan eksilmedi
Örselendi memleketim
Hayine çatık kaşlarımız
Kanayan yurduma matem
Masum yan duruşumuz
….Ne zaman damla nehire karışacak…
Büyük beyler bu ne biçim karardır
On üçünde hayalini yıktınız
Hem anadır, hem bacıdır, hem yardır
On üçünde hayalini yıktınız
Hiç mi duygunuz yok? Bu nasıl vicdan
KIRBAÇLAMAK DÜNYAYI
İlk bakışta Yusuf Ter’in öyküsü bildik bir serüveni anlatıyor gibi; ücralardaki “bizim köy”lerden birinde doğmuş Ter, yoksulluk ailesiyle birlikte onu yaban ellere savurmuş, hasret, baskı, yoksulluk, çileler üstüne çile O’nu Düş ülkesinin ezgilerine vurmuş, oradan da duygul ...
DOST YUSUF
“Güzel insan Yusuf Ter’e”
Yıllardır hep doğru yazdığım için
Nedendir hep beni suçlarlar Yusuf
Düzenin hilesin sezdiğim için
İdama bizlerden başlarlar Yusuf
Şöyle düşünürüm olan çok acı
Tilkiye vermişler krallık tacı
Bu düzende meyve veren ağacı
DOSTUM YUSUF TER
1970 de Kozanlı’ nın, İmranlı Köyünde Dünyaya gelen Yusuf Ter, küçük yaşta babasının işi gereği İsviçre’nin Basel kentine gider. Bu göç esnasında eğitimini de İlkokul dördüncü sınıfta bırakır bir daha okula devam etmez. Fakat, İlkokulu bile bitiremeyen Yusuf Ter, boş durmaz, ...