Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Mecnun olup ben de çöle düşmeyim
yanıyor yüreğim yanıp pişmeyim
garibim yollarda kalıp şaşmayım
bir merhamet eyle halime benim

nere gitsen gelir seni bulurum

Konuştukça ince sesi
Serin gelen bir nefesi
Ne de çabuk serpilmiş
Selvi boyu Meryem kızın

Meryem adı aklım aldı

Mutlaka Serçe, konar bir dala
Kalamaz sonsuzca havada
Dinlenmek,
Beslenmek
Ve
Üremek için

Mahkuma neden
Mahkumsun denmez
Olmasaydı içeri girmez
Aşkından mahkum
Sevdasından mahkum
Sevdiğinden mahkum

Keyfo köyün ağası köylü ona maraba
Keyfonun şöförü var o süremez araba
Köpekleri olmasa çıkamazdı türaba
Şimdi de vekil oldu şak şakı iyi bilir

Kimisi böyle keyfo kimisi Maho ağa

koğuşun demir parmaklıkları
esen rüzgar el değende buz keser
uğultulu yelle illa da kavga sımsıcak

hücrelerin
her metre karesinde

1/ Ayrılıga İsyan

Uyudum uyandım duydun
Ayaklar çıplak kuya düştün
Rüyalarında aya dolansan
Şafak vakti saat uyudum

Ah şu gözler, gözün gördüğü doğaya şahit olduğu bir dünyada, dünyanın içinde sınırlarla ayrılmış, ülkelerin birinde yaşıyoruz.Yaşamak adına yaşama direniyoruz
Fakirin sofrası zengin sofrasından zengindir. Varını yoğunu ortaya döker, paylaşır, üleşir seninle. Belki doğrudur vergi veremez, devletten yardımda alamaz. Vergi veremeyen nasıl yardım alsın ki zengin vergi verir zengin yolu suyu alt temeli hazırlanır o da insan köyde kırsal alanda yaşayanda bu da insan devlet dediğimiz devlet niçin vardır hizmet getirmek ve hizmet itmek için seçilirler seçildikleri vakit halkın varı yoğu toplanan para devletin kasasında birikir başta alt temel kanalizasyon elektrik yol bunlar devletin başlıca yapacağı belediyelerin ilk icraatlarıdır bunu oluşturmak içinde vergi alınır vergi geri farklı yollardan halka dönmesi gerek sosyal açıdan iş patronların görevleri nelerdir iş sahaları açmak açtıkları fabrikalarda işçi çalıştırmak ekmek kapısı iyi bir yaşam aç kalmamak dünyadaki gelişmiş ülkelerde bu düzeyde çark döner ulaşım sağlanır düzeyli bir şekilde tramvaylar yapılır yollara bakım yapılır bunlar insan oğlunun insanca kendisi için ürettiği şeylerden faydalandığı şeylerdir
yiyoruz içiyoruz çarkı kendi aleyhimizde Yağlı gönderiyoruz böyle gelmiş böyle gider edalarıyla nutuklarıyla hem kendimizi hem bizden sonra geleceklerin hayatlarını güzelleştiremeden göçüp gidiyoruz,gidiyoruz

Bir gün sohbet ederken eş dost arasında, ayda bir büyük mal pazarı kuruluyormuş dediler. Boğazlayan da olur dedim. Gidelim, gezip görelim istedik. Gün gelip çattı, Boğazlayana doğru yolla koyulduk, koyulmasına da, Kozaklıdan bayır aşağıya inerken hemen kaplıcaların tabelalarını görmek mümkün. Sağa dönüş yapıp açılmayan hastanenin önünden geçtik. 1979 de temeli atılıp ta çürümeye bırakılan hastanemiz. Her neyse, düşündükçe, orayı da öyle gördükçe insanın, insanlarımızın acizliği aklıma geliyor. Suskunluğunu düşünüyorum. Rezilliklerimizi düşünüyorum. Orayı geçtik yeni yapılan ultra lüks otelleri de görerek yolumuza devam ediyoruz. Birikmiş taş yığınları, yarım kalmış döşenmemiş kaldırım taşları, onlar kendilerinin bir el atılmasını beklerken, bizler yolumuza devam ediyoruz. Boz oğlanın tepesine kıvrılarak yolundan yokuş yukarı çıkıyoruz. İlk köy Yağlıymış. Başakları yeni biçilmiş altın sarsının tozu gibi görünen tarlalardaki sap kökleri ikinci bir ekime herke hazır durur gibi yatıyordu toprak. Çek içine çeke bildiğin kadar o temiz havayı. Hafiften ılık birde rüzgar esiyor ki arabanın camını indirince içerdeki buharlı hava kayıp oluyor, yerine temiz hava doluyor.
Gördük, gezdik, yapılacak olanları yaptık, gittiğimiz gibi akşama doğru Yağlı Kozaklı arasındayız, gündüz gördüğümüz tarlaların altın tozu dökülen sap köklerin yerlerinde yeller esiyordu.

Devlet soyuyor halkını
Kral çıplak bey efendi
Halkta soyar mı devleti
Kral çıplak beyefendi

Tarımla uğraşır çiftçi

mermi namluda
kurşun yağan
kan tenin damlası
yere akan
yıldızlar gökte kayan
kurşun yarası