Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Sürülere döndü tek tek sayıldı
Yüzde atmışı da neden bayıldı
Meralar ovalar boşa yayıldı
Yüzde atmış da aptal görmedin

Yasalar çıkıyor torba içinde

Yıkık duvarda
Kirik pencereden düştü ışıklar
Güneşi gölgede
Tuğlaları kırılmış köşe taşları

Geceden kalma yıldızlar

Kıyıda birlikte gezer
Gökte ay ve yıldız parlar
Eser rüzgarda
Üşüşür balıklar
Küreklerin suya her dalışında
Bir başka oluyor yakamozların seyri

Feleğin iğnesi büyüktür büyük
Acıtır canımı derman olsa da
Bir yanda deryaya hazırlar kayık
Acıtır canımı güçün olsa da

İşte böyle gider bu ömür çile

düşünür Adem rengarenk
ebrulu çiçekler arasında
oynarken billur sularında cennetin
Japon balıkları takla atıp
zıplar suyun içinde

Ben içmem birayı arpa suyunu
Çok iyi bilirim sarhoş huyunu
Sende fazla içme ölçer boyunu
Çoğu zarar azı karardır canım

Bulunmaz şişenin dibi bilirsin

Bizim köyde recep diye biri vardı o zaman
O vakit afacandık yani yamandan yaman
Şaka yapsak parlardı asla vermezdi aman
Kovalardı sopa ile her gün bizi bizim recep

Hemen küser çocuğa büyüğe aynı keza

Sevdiğim bir dostumla Ozan Güner Kaymakla yazışırken bana “ internet üzerinden seni çok sevdiğim duyarlı ve güzel yürekli şair bir dostumla tanıştıracağım dedi”; ben de çok memnun olacağımı söyledim.
Arkadaşımla bu duygularımızı İnternet üzerinden yazışırken dillendirdik. Msn'de yazışırken dostum yazışma sitesinde bir yer açtı ve sözünü ettiği dostu benim Msn'ye taşıdı.
Yazışma sırasında adının Kul Sefili olduğunu anladım. Daha sonra öğrendim ki Kul Sefili” bu dostun mahlasıymış. Mahlas, bir ozanın, bir şairin kültürel ismidir. Şiar veya ozan tarihe mahlasıyla geçer ve mahlasıyla tanınır.

Kul Sefili dostla daha ilk yazışmalarımızda aramızda sıcak bir ortam ve içten bir sohbet ve dostça bir kaynaşma başladı. İlk merhabalar bize sıcak ve samimiydi. Evet “frekanslarımız” uyuşmuştu. Buna halk dilinde “yıldızları barışık” denir. Kul Sefili şairimle aynı dili konuşuyorduk.
Tanışmamız böyle başlamıştı.

Uzaklaşayım dedim, kendimden. Kendimden kaçarken, gölgemin beni takip ettiğini gördüm.
Peşimden gelmesin diye bir kaç taş attım gölgeme.Belki kaçar, dedim.
Başına isabet etti, attığım taşlar.. Aha kafası yarıldı dedim. Kan akıyor gölgemden
Acıdım, boynumu büktüm. Oturdum, ağlamaya başladım gölgeme.
Gölgemin başında bir kaç tane daha gölge oluştu. Onlarda oturdular, yüzümü döndüm.
Belki de ağıt yakıyorlar dedim. içimi korku sardı.

Güneşin de kavurucu sıcağı
Yaşamım son buldu bir azgın suda
Dokuz yaşındaydım, ana kucağı
Yaşamım son buldu bir azgın suda

İnsan canı ucuz benim yurdumda