Yusuf Ter Şiirleri - Şair Yusuf Ter

Taş duvarla çevirmişler dört yanın
Hukuk işlemiyor sende ey Metris
Bir asırı buldu sürüyor şanın
Hukuk işlemiyor sende ey Metris

Haklar korunmadı, kıyıldı sende

Yüreğimden kopan rüzgâra eğil
Ağzından çıkan öz olsun söz değil
Sözlerinde bana ateş yanmasın
Gözlerinde kanlı yaşı görmeyim

Uzaksın şu dağın doruğu kadar

Özgürlük marşını göklere salıp
Deniz Mahir İbo’ya dinletelim
Özgürlük Marşıyla yollara dalıp
Deniz Mahir İbo’ya dinletelim

Biz devrimci önderleri biliriz

Yakın olacaksa tanrıya adam
Şerden medet ummaz şuurlu kadem
Bırak silahını adem ol madem
Yazık bu topluma insana yazık

Nedir bu şeriat denilen hicap

Çiçeğim sol yanım hasta
Kin pusuda namlu pusta
Sevgi ile barış yasta
Oğul saçın lüle lüle
……..Hep oynayın güle güle

Yolum düştü İstanbul’la
Sarışın esmer güzeller
Sürme çekmiş ince kaşa
Sarışın esmer güzeller

Boyun bükük mavi göze

Al eline şeker gibi
Yut içine çeker gibi
Yum gözünü sarıl bana
Hayalinde koklar gibi

Yusuf Ter 05.10.06

Çocukluk düşleri kurdu... Gün geldi evlendi, çoluk çocuğa karıştı... Lokmalar yetmez olmuştu.
Hayalini kurduğu dünya çok başkaydı. Bahar gözlerinde hep çiçekler açıyordu. Göç etmedi köyünden, her işte çalıştı, yılmadı. Evde bekleyen çocukları kıyamadığı yari vardı, gözleri..
Gidişiyle hüzünlenen gelişiyle neşelenen, sevinen bakışlarıyla eşine olan karşılıksız vaazla bir şey istemeden yuvasında ocağını tüttüren bir eşti..
Tarlada tapan sürmek kırları yeşertip harman kaldırmak bağ bozumu ki, kışa yaklaşan iklimler neden dört mevsimdi onun için.. Baharın başlayan ekmek kavgası kış gelmeden bitmesi gerekti, kışın iş olmazdı.
Kapıyı açtı dışarıya baktı; her zamanki gibi yer ve gök yüzündeki mesafeyi ölçmek istedi.
Yedi kat yerin altı, yedi kat gök yüzünün üstü diye düşündü. Çocukları koştu babaların ardı sıra sarıldılar iki yandan da bacaklarına, bırakmamacasına. bırakacaklardı Babaları lokma peşine düşecekti.. Artık karar vermişti; kışında çalışacaktı, evine ekmek getirecekti..

(Hiciv)

Menfaat çıkarcı yobazlarımız
Halklarını satan yazarlarımız
Adam olmayacak bu yozlarımız
Sözlerini yutan yazarlarımız

Karardı yine etrafım
Ortaya çıktı zaafım
Yedi beni yine gafım
Neyleyim ah dertli başı

İçti beni dem yerine