Yurdagül Özay Şiirleri - Şair Yurdagül Özay

Sana sözüm yok artık
İntizarın dışında
Yitirdim hayatımı
Şu genç yaşımda
Çık git hayatımdan
Düş gönlümün tahtından

Bir rüzgâr sıyırdı gecenin örtüsünü. Bir kelebek sürüsü gibi dağıldı yıldızlar çekip giden düşlerle birlikte ve pembemsi bir şafak çekip giden sevgiliye inat serildi toprağın üstüne. Pencerenin yarı açık perdesinden hüzünler dolmaya başladı. Ayak basılmadık yeri kalmadı hayatımın. Yeni bir yaşamın siparişini verecek vakit yoktu. Yorgundu doğan gün yorgundu dünün yükünden.

Bir rüzgâr sıyırdı gönlümün örtüsünü. Dizginsiz atlar gibi bütün gerçekler serildi gözlerimin önüne. Kırık dökük anıların kimisi anında kaçtı, kimisi ardından sıvıştı gecenin. Bir çığ gibi sardı sarmaladı karanlıklar giden sevgilinin yokluğunu. Ne dün ne de bugün kaldı zamanın ölçüsünde. İade edilen buz tutmuş sevgim yıldızların dibinde asılı kaldı. Son bakışları da ekledim vedalara. Yorgundu gönlüm yorgundu gecenin yükünden

Bir ömür böyle geçti, geceyle gün arasında. Bir ömür, giden sevgilinin en cömert hasret gülünü kokladı uzun uzun. Acılar derledi karanlığın ucundan. Kahırlar içti vaktin avuçlarından. Vurdu kendini en dik yokuşlara. Yokluğun o acı cazibesine gizledi kendini. Kim daha çok söndürebilirdi ki gözlerin kandilini, kim yitirebilirdi ezberlediklerini. Hayalini astım ilan tahtalarına giden sevgilinin. Yorgundu ömür, yorgundu yılların yükünden.

Yanılıp da verme gönül sırrını
Gözün bakar iken körden sayarlar
Yüklensen yıllarca elin kahrını
Hayrın unutulur şerden sayarlar

Söz etme kimseye kederden gamdan

Bu aşk seninle başladı
Seninle son bulacak
Senden öncesi olmadı
Sonrası olmayacak

Sana karşı duygularım

İnsanın merdine diyorlar sefil
Namertler ön safta olmuşlar asil
İhaneti sor bak cümlesi kefil
Arayıp soran yok vicdan firarda

Kula kulluk etmek adetten olmuş

Sanma ki saltanatıyla kalacak bu yıllar
Bir gün gelecek
Seni de saracak aldığın nefesle birlikte
O amansız yalnızlık
Sırılsıklam bir acıya teslim edip yüreğini
Keşkeler deryasında yüzdüreceksin gözlerini

Meze yaptın aşkı gönül sofranda
Şaşırma habersiz çekip gidersem
Son kadehin belki bitmeden daha
Şaşırma habersiz çekip gidersem

Seninle kalırsam yıllara yazık

Gideceğini bilseydim
Bir gün böyle uzaklara
Kilitlerdim bu kalbimi
Düşmezdim kara sevdaya

Ne vefanın adı kalmış

Bu aşk senle başladı seninle son bulacak
Senden öncesi yoktu sonrası olmayacak
Beraber çıkmadık mı bu aşkın seferine
Nasıl koyar gidersin hasretin ellerine

Unut desem faydasız seni şu gözlerime

Yokluğun ta kendisi olsan da
Varlığın her zaman benimle
Ne zaman seni anlatacak
Bir söze maya çalmaya kalksam
Işıktan bir sel olur
Dökülür cümle güzellikler önüme