Yurdagül Özay Şiirleri - Şair Yurdagül Özay

Bismillah diyerek divana durduk
İbret aldık canlar hikmet sözünden
Eridik mum gibi kandile dolduk
İbret aldık canlar hikmet sözünden

Payımız didarı aşkın payından

Güllerin bagina mestiz ezelden
Biz ask kadehini tadanlardaniz
Feyz alir kalemler her bir güzelden
Ariyiz bala bal katanlardaniz

Öyle bir sevdaya müptelayiz ki

Gönlümüz geniş olmalı alabildiğince
Besmele berraklığında pınarlar
Göz göz coşmalı içinde
Barış meleği insanlık neferi olmalı
Ağlamalı peşinden düşen yaprağın
İncitmemeli değerlerini bastığı toprağın

Haykırasın gelir
Senin sesini duymayan kulaklara
Haykırasın gelir adını bilmeyen dudaklara
Haykırasın gelir
Dağa taşa yollara
Duyun görün hissedin

Gül açar sen gülünce gülümse gülüm
Gün doğar gözlerinde şenlenir gönlüm
Sevda tutku bir yanda yansın yüreğim
Bir tek sensin dünyamda sensin her şeyim

Gülümse gülüm bu dünya ikimizin

Ne zaman gözlerine bakacak olsam
İhaneti kuşanmış bakışlarını bulurdum
Ne zaman ellerini tutacak olsam
Aldatılan umutlarımın
Eriyen sıcaklığında kaybolurdum
Vurgundun oysa sana vicdansız

Gönül coşup durur şevk'i aşk ile
Senin ateşinde yandı yanalı
Kendini benzetir bir gonca güle
Baharın adını andı analı

Geceleri senin için süslenir

Senin varlığınla varmışım meğer
Senin yokluğunda yok olduğum gibi

Oysa ne çok isterdim
Sabahlara seninle doğmayı
Mutluluktan az da olsa payımı almayı

Asılsız bir ilan gibi görülürse insan olmak
En ucuz ölüm biçimi olur elbette yaşamak

Şimdi ben doğmaya utanan
Bir gün gibi yaralıyım
Vurdumduymazlığıma tetik çekiyor

Gönül gördüğün bu gayrı son rüya
Boşa geçti ömrüm gel kerem eyle
Niye geldik madem biz bu dünyaya
Bir güzelden destur al kerem eyle

Kendimizden öte kimi bilmişiz