Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Yerde bir gazete parçası bulsan oku
oku çocuğum
sanat ta kolda bilezik
donat kendini sanatla
lâkin
atak ol uyuşup kalma

Düş görüyorum
düş görüyor aklım

amuda kalkmış yürüyorum duvar diplerinden

aklımın bir gözü elâ

Birden aynaya takıldı gözüm içeri girdim
içerde özüm
özümün içinde bir nokta

hep o aynı ses
-cümle tamamlandı kondu noktası dedi

Ben bir ağaç dalı bulsam
girsem altına

dal kırılır
yel kırılır

Bir şahin tüm görkemiyle
geldi şiirin üstüne abandı
gagaladı şiiri

koparıp kocaman bir lokma
haşmetle havalandı

Bazı sabahlar uyanırım sesiyle.
Bazı yolda rastladığında;
Yanağıma bir buse kondurup geçer...

Şefkatli bir ana eli sanki,
Saçlarımı taradığında, çocukluğum,

Gördün mü şimdi ben ne yapar mışım
sana göre
gece gündüz her an hep ağlarmışım
sen bir hücre yapıp koydun içine
ah sana göre ben ben ki yanmışım

Kız kulesi hüznü
denize dökülüyordu

mora bakan eflatun geceden hatıra
müthiş bir dram
beyaz zambaktı duvaklı

Güneş sırtıma vurmadan,ısınmadan,
Ne baharı bilirim ben,
Ne de yaz aşklarını...
Aşkım ikisi de; hem ilki hem sonu.
Ve yaz...
Yaz,dan ayrıldığımda, kara bulutlar dolar içime,

Masal mıydı rüya mıydı dün gece


Yine bir hal vardı dün gece ayda
yine bir nihal vardı akseden gölgesinde
böyle büyüleyici olmaya