Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Mor ötesinden döndüm yorgunum
karanlığa alışık gözlerimi
güneş alıyor
Nil'in kucağında doğmuşum
oradan geliyorum uzundu yolum
azığım yanımda bir testi şarap

İstanbul'da bi garip
İstanbul'da bir garip oluyor insan

kızın adı Nisan

anasının adı İsfehan

İki adım ötemizdeydik
hayalken iki şehir arası
yoklardın ara sıra
yoksa
he deseydik olurdu da demedik
düşleyince her yer bahar yeşerir toprak

Akşam üzgün,gece yorgun
Gün istekli.
Sarıp sarmalıyor,zamanın eli...
Rüzgar öfkeli,öfkeli.
Yağmur sabrıyla yağıyor...
Deniz sabırsız,

Geldi kadın
sahilde oyalandı bir süre
kadın durdu
saatine baktı
durdu bakındı çevresine

Dün gece arabesk şarkılar dinleyip durdum
bilsen seni kaç defa öldürdüm kaç kez vurdum
bir suçlu aradım kaç kere kendime sordum
dilerim senin de içine gam dolsun yarim

dilerim senin de içine dert olsun yarim

Jale miydi hareli gözlerinde parıldayan gece ve yıldızlar uyumuşken
özlemez mi hiç seni seven kahrolmaz mı bu uzaklıktan
tutuşur deniz bile o söndüremez gözlerdeki aşk'ı bildiğin nehirler bile
en büyük olan aşktır aslında o da senin aşkın
minik küçük küçük pusulalara yazdıklarım yastığının altında jötem

Ben gitti
sen geldin
mimarı sensin bu güzelliğin
gülüm

hoşgeldin gülüm

Kız kulesi hüznü
denize dökülüyordu

mora bakan eflatun geceden hatıra
müthiş bir dram
beyaz zambaktı duvaklı

Şimdi ağacı ele alalım
dalında kuş ta barınır
altında adam da oturur
ne güzel geçinirler bir arada
Meşe Gürgen Kayın