Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

İsimsiz adressiz kederler içinde

güneş vurunca
kokusu acı
rengi lâl
çiçekler biter çalılarda

Gel seninle
tututşup elele
gidelim bir deniz kıyısına
öyle saatlerce sessiz
güneş gurubedinceye kadar
seyredelim denizi

Kararsızım sevgili affedemedim
Ne burda kalabildim ne çekip gittim
Bak yine kararsızım,dinmedi sızım
Sen yoksun kimseler yok yine yalnızım

İpek / ten di elbisesi elbisesiz çıplakken
üzerinden kayarak /tan yeri ağardı
yelkovan onda akrep beşte

yangıına geldi yangın söndürücü
savaşı boşver öğün atlayıver

Hep kırdılar kalbimizi,kalmadı incinmeyen yerimiz,
Bir tek dudağımız kaldı sitemde.
Kendi dilinden konuşup, kime ne desem de,
Anlamadılar beni,incittiler beni de.
İncittiler kırıp kalbimi...
Kaşım,gözüm, gönlüm aklım in/cindi...

Dünya bir dönencedir sanma bana gecedir
Işığı gören kalbim fer gözüme nicedir
Cayır cayır yanmadan bülbül güle kanmadan
Aşıklık diyarında tan yeri ağarmadan
Güneşi bildim sanma sana her dem gecedir

Hiç bir romanı yarıda bırakmadım,
Ve tuttuğum hiç bir eli...
Alıp raftan hikayeni, belki bir gün seni de okurum...
Yüzündeki çizgilerden...

Artık güzel şeyler yazmak lazım; dedimse de;

Bu günlerde perdeleri çekili yazlık evimiz gibiyim
hevesle ve özlemle bekliyorum yazı

kışsa çetin geçiyor
soğuğa rağmen arka bahçede güller tek tük de olsa
açmaya devam ediyor

Gece yağmur sokak...

İşte bu sokakta o gün bıraktın ellerimi,
İnci gibi boynuma taktın kederlerimi..

Kanattılar birer birer inciler her yanımı...

Boşalttım içimin kurşunlarını
kurşun sekti gitti değdi veliye
öfkemin bütün ışınlarını
salıp ta bir hışımla
yakmak isterken
deli güldü