Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Sevmesi binbir dert canım
sevmemesi binbir illet
gel de senin gibisine
büyük aşkı emanet et

inan ki hazmı zor geldi

Yıllar sonra belki karşılaşırız bir yerlerde,
Belki de göremeyiz bir daha,
Dünya gözüyle birbirimizi...

Hileli bir aşkdı başımıza gelen,
Hayat bir kere daha sınadı bizi...

Her yıl bu günlerde
içimi çekerek seni anacağım
hep sen geleceksin aklıma
ve hiç gitmeyeceksin

çizdiğin ışıklı yolda yürürken

Adının her bir harfini
öpüp kokladım
kimi tarçın kokuyordu
kimi karanfil

anla artık

Acı çeken halklar gibiyim
ne parçayım ne bütünüm

kâh olurum baldan tatlı
kâh da acı bir tütünüm

Bana dağ yapmayı öğret dağa kar yağdırmayı
dağdan kaymayı öğret

hep ırmak olmak istemiştim
dibi görünen bir dere ya da
mavi bir göl

Çocuklar oynuyorlardı birinin yüzünde canavar
ötekinin yüzünde kurt, herbirinin yüzünde korkunç maskeler vardı; oyun bitti, çıkardılar maskelerini çocuk kaldılar.

yetişkinlerin büyük çoğunluğu, kibar masum, yardımsever, cömert ve dürüst görünüyorlardı. maskeleri düştüğünde gördük; kimi tilki, kimi korkak tavşan, kimi nankör kedi ve kalan birçoğu canavardılar.

Ebedi dönüşün ne gün olacak
Gönlüm yaşlanacak yüzüm solacak
Nerede diyeceksin o tomurcuk kız

Sadece dağlar değil araya giren
Bir de yıllar var bizi bitiren

Birisi yıkmış mezar taşını
taştan almış intikamını

daha yaşamadan
almadan hayattan kâmını
bir genç yatıyormuş kara toprakta

Bak fısıldıyoruz hayatı kulağına,
Ölme evlat ölme, duy sesimizi...
Hadi, hadi, biraz daha gayret et.
Barışlar ölmesin Tanrım sana emanet
Hadi büyükanne, hadi büyükbaba
Dua et