Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Kasırgalar oluşturan
küçük bir kıvılcımdan
yangınlar çıkaran

luna park sevinçli
fener alayı geçitli o gözlerin ah

Yüreği ambar gibiydi
ambarda darılar
darıları yiyen
kuşları vardı
cıvıldaşan

Her yıl bu günlerde
içimi çekerek seni anacağım
hep sen geleceksin aklıma
ve hiç gitmeyeceksin

çizdiğin ışıklı yolda yürürken

Bir gün o da bitecek ne dağda duman kalır
ne hain sinsi düşman ne onda güman kalır
kahır bitecek elbet sürmez bu sonsuzadek
inananlar göğsünde şehadet iman kalır

1/Eylül/2012/Cumartesi/Bodrum

Acı çeken halklar gibiyim
ne parçayım ne bütünüm

kâh olurum baldan tatlı
kâh da acı bir tütünüm

Çocuklar oynuyorlardı birinin yüzünde canavar
ötekinin yüzünde kurt, herbirinin yüzünde korkunç maskeler vardı; oyun bitti, çıkardılar maskelerini çocuk kaldılar.

yetişkinlerin büyük çoğunluğu, kibar masum, yardımsever, cömert ve dürüst görünüyorlardı. maskeleri düştüğünde gördük; kimi tilki, kimi korkak tavşan, kimi nankör kedi ve kalan birçoğu canavardılar.

Bana dağ yapmayı öğret dağa kar yağdırmayı
dağdan kaymayı öğret

hep ırmak olmak istemiştim
dibi görünen bir dere ya da
mavi bir göl

Kendi kendine oturmuş
Demleniyorum
Kederleniyorum
Ne çay bardağında
Rakı masamda
Ne buzlu badem

Her nereye baksam şiir kesiliyor
Dağ taş kaya ova
Şehir nehir çöl ve vaha
Güneş şiir ay şiir
Bir tek sen şiir gözlüm
Çok önceleri şiirdin

Ebedi dönüşün ne gün olacak
Gönlüm yaşlanacak yüzüm solacak
Nerede diyeceksin o tomurcuk kız

Sadece dağlar değil araya giren
Bir de yıllar var bizi bitiren