Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Söylenip dururum kendi kendime,
içerlerim,
nadan derim.

nobran, kadir kıymet bilmez;
nankör der içerlerim...

Hafiften bir yağmur sesi
Ninni gibi geceye
Ay uyur yağmur uyanık
Karanlık uyur gece uyur
Zamanda sesler kaybolur
Bir yerde bir keman çalar

Yalnızlar rıhtımında bir şair,
Omuzunda bir postacı kuş.
Rengarenk dünyasından;
Uçurur tüm kuşlarını gök kuşağı çizer semaya
Maviliklere...

Kime ne
kağıttan kayık olur da
şiirden olmaz mı gemi

her bir şeyi tamam olsa,
hem de dümeni

Bana neler oldu
vay başıma gelenler
sabah akşam bir tatlı kaşığı
yazıyordu

sabah bir günaydın diyorsun

Bağdaşmıyor bu panaromayla
Üst katta ki matkap sesi
Akşam olmakta batmakta güneş
Ne bir Oğuzcanım ne de Veli
Doğa sanki bir sevgili
Deniz eş sanki hırçın ve vaatkâr

Yüreklilerdi aslanlarımız
yürekleri vardı
yüreklerinde kocaman sevdaları

ana babalarının canı ciğeri
ana babalarına hayırlı evlatlardı

Adam vardır kavgada belli olur
belden aşağı vurur

adam vardır barışıktır kendiyle
nerde olsa arar huzuru bulur
adam vardır büyüdükçe küçülür

Bu yalan dünyadan ne bekliyoruz
Daha çok yaşamak için nedir bu savaş
Ömür geçiyor tek düze yavaş
Ne beklediğimizi bilemiyoruz

Kimi zaman bir mektuba esir düşmüşüz

Dile müştak güle

Bir derd-i müptelamdır
haram ki bana gün görmek
yaşamak