Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Aah şimdi kilometrelerce uzak bize o akşamlar
ay'ı her gece batırıp batırıp buluta
her defasında eve geç kalır sana söylemezdim
annemden işittiğim lafları

öyleseydim bir daha asla geciktirmezdin

Sen kalbimi bilemezsin
İçindekilerini duygularımı
Sevmedin ki bilesin sevemiyorsun ki
Oysa insanı hayvanı doğayı sevmek lazım
Yitirmemek için içindeki heyecanı
Dolu dolu yaşamak cocuk başı okşamak

Hepimiz oradaydık içimizde hainler de vardı

insanın kalbi hayatının kara kutusu
katledip insanları mahalline gelip de
sütten çıkmış ak kaşık gibi
gidenlere duranlara pes doğrusu

Sokağın başında bir görünürdün de
İşte bu derdim benim alacağım kız
Işığın bir başkaydı adın sa Yıldız
Yoktum buralarda sen evlendiğinde

Söz vermemiştin ama bana bakardın

Adam konuştu kadın dinledi

adam ben şiirselim dedi

litaratüre yeni bir kelime ekledi
yani

Ah bu akşamlar akşamlar içime duman çökertir,
sormayın yaram çok derin ney gibi beni inletir

tüter ayrı düştüklerim ah edip de iç çektirir
dilsizdir kapı pencere ah bu akşamlar akşamlar

Aklım ermiyor sırra ümmiyim muttalibim
yenildim cenk meydanında sanmayın galibim

Yolda bir ağaç gördüm kimbilir kaç asırlık
dal kırık dalda serçe serçede kanat kırık

Herkese bir ad yakıştırıyorum; mesela
birine Ahmet
aslında değil, uzun zor söylenen bir adı var...

bak işte ne güzel ne şirin.
var işte gamzesi bile çenesinde...

'Bin ğama düştüm sana âşık-ı şeyda olalı
gizlice hemdem olup ahzile a'ta olalı
dökülür ciğerimin kanı gözden ey dil
nakz-ı ahdin gün gibi zahir-i peydâ olalı
bihûş-i derdi ğamım farkedemem nîg-ü bedî
yağdırup âteşi başıma bî-vefa olalı

Ağlama annem ağlama
Bir mayına basmışım
Vatan için şehit olmuşum
Başımda ağıt yakılmış
Al bayrağa sarmışlar
Göz yaşı dökmüş tertipler