Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

İstanbulun orta yeri
Galata
Ankara'nın ortasında
kule
kulede ata
Ata kule

Hayatı hep tersinden okudum
iki ters bir yüz
şimdi yaptığım gibi
hep ezbere yaşadım

yani bıraktım oluruna

Yastığında güller vardı
Saçların bahar kokardı
Ülkene yağmurlar yağardı
Rüyam da görmüştüm seni
Canım kardelen

Ben Özdemir Asaf'ı okurum;
Özdemir Asaf'da beni okur,
yazıp okuduğu şiirlerinde...
bu gününün ötelerinden,
dünün çok derinlerinden
duyarım sesini...

Bu karda kışta kıyamette
Bir yanım cehennemde
Bir yanım cennette
Neleri örtmüyorki bu kopan fırtına
Dinmeyen yağış,bu kar.
Bir süre ayaklar altında

Siz adama kanmayın
Hep yontar keserle kendi yönüne
Kendi yutar salkımı
Ele verir talkını
Hep kandırır halkını
Biraz müsade beyim

Bu şehrin şeytanı bol melekleri az
Durup düşünmek lazım biraz.
Bu ağacın boyu kısa meyve vermiş
Doldurmuş sepeti tıka basa
Dalları basmış kiraz.

Hep bir yanım eksik yoksun diye
Karanlık odamın ışığını yaktığımda
Birden atıyorsun kendini yatağa
Yorgunsun
Yine de geri kalmıyorsun şakalaşmaktan
Skandal skandal diyorsun

Ne yüzünde ary kalmış
Ne beyninde aklı kalmış
Bulur azan belasını
Kime kalmış kime kalmış
Bu saltanat kime kalmış

Dağları delen kimdi Ferhat mı
Dünyayı kaidesinden kim oynattı
Ben de demirbaşı değilim
Bu sahte hayatta iğreti duruyorum
Zaten köklerimiz çoktan koptu,
O cömert tabiattan