Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Gece yarısıydı,Ankarada yine sis vardı...
El,ayak çekilmişti uyumuştu bütün şehir
Bir ben uyuyamamıştım takılmıştı zihnime
Çok eskilerden,eski bir şiir
Amatör bir şairdi yazarı,ayrılığa,aşka dair,
Şiirler yazarmış gençliğinde....

Sen A B ol
Ben
Türkiye
Cee diyeyim sana

24/Kasım/2012/Cumartesi/Bodrum

Bana konuş deme konuşursam
susmam ustam

sus dersin
pes edersin

Akşamdan beri içiyorum
hastalığım nüksetti yine
elimde fırça bez bir tuvale
seninle son buluşmamızı resmediyorum
bu en güzel ışık alan pencere
günlerdir yağmur yağıyordu

Gördüm sevdim inandım
yar sana yar sana kandım
gördüm sevdim inandım
bilmem nereye kadar
sorma şimdi nerdeyim
besbelli cennetteyim

Denizler mi onların onlar mı denizlerin
Şahitleri olmuşlardır yıllarca
Topladığım taşlar ve deniz kabukları
Ziyarete gelmişlerdir belki de
Okyanus balıkları
Deniz altındakiler de belli ki yarıştaydılar

Dolduramıyorum bir yuvarlağın içini
üçgen oluyorum eş kenarlı
kare oluyorum kare köklü

sonra beşgen beş kenarlı
yıldız olup kayıyorum

Takdimimdir seni ey peri peyker
Ey badem gözlü yar güzel dilber
Sana ne desem az
Bunu bir kenara yaz
Seni başıma taç ettim
Beni sana muhtaç ettim

Nerelisin sen söyle
Kastamonu lu mu
İnebolu lu mu
Kayserilimisin
Niğde borlu mu
Diyorsun ki ben İstanbul'luyum

Takmasan olmaz mı o gözlükleri
Kapatmasan maviliklerini
Okul çkışı ayak üstü mesela
Mavi, mavi bak ve gülümse
Bazı, bazı tam akşam saatlerinde
Çık sokağa yürü güneşe doğru