Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Gece yarısıydı,Ankarada yine sis vardı...
El,ayak çekilmişti uyumuştu bütün şehir
Bir ben uyuyamamıştım takılmıştı zihnime
Çok eskilerden,eski bir şiir
Amatör bir şairdi yazarı,ayrılığa,aşka dair,
Şiirler yazarmış gençliğinde....

Akşamdan beri içiyorum
hastalığım nüksetti yine
elimde fırça bez bir tuvale
seninle son buluşmamızı resmediyorum
bu en güzel ışık alan pencere
günlerdir yağmur yağıyordu

Sen A B ol
Ben
Türkiye
Cee diyeyim sana

24/Kasım/2012/Cumartesi/Bodrum

Bana konuş deme konuşursam
susmam ustam

sus dersin
pes edersin

Kelimeler topluyorum suyun üstünden,
Biri vurgun yemiş, öteki zıpkın;
Yara bere içindeler...

Edat, zarf sıfat, özne tümce yüklem,
Faili bulunmayan fiiller...

Enin de sonunda anlayacaksın
Beni birgün sen de arayacaksın
Pişman olup ta ağlayacaksın
Benden günah gitti demedi deme

Ne merhaban var ne de selamın

Yağmurlu bir günde terk ediyorsun evi
Az da olsa ardından ağlayan dostların var ya
Kendini yapayanlız sanma dünyada
İki yüzlülük yoktur onlarda sevenlerin uğurlar
Dosttur çocuklar
Hatasız kul olmazmış derler ya

Söylenip dururum kendi kendime,
içerlerim,
nadan derim.

nobran, kadir kıymet bilmez;
nankör der içerlerim...

Doldurmuş dolarlarla yanaklarını
Para bol bilemiyor ki
Nereye yapıştıracağını
Düşünmüyor yakışıp yakışmayacağını
Dem bu dem zaman bu zaman
Racon bu yenileme devri yenilik devri

Gözlerinin üstüne tül mü örtülü?
Ne renk olduğunu göremiyorum
Ağlar gibimisin güler gibi mi?
Bakışının anlamını çözemiyorum....

Sıcak mı gözyaşların belki de serin?