Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Kimi kuzu gibi meler
ke li mee ler
başında ne taç ne boynuz
geçse de kulağı

kimi keçi de inatçı mı inatçı

Kim olduğumu hiç bir zaman bilemeyeceksin
biz aynı meridiyenden geçen iki yıldızdık

kamaştırıverdi birden ışığın
dokunamadım şiirlerine bile

Sonra sahile inerdik
kıyıdan yürür
dalgaların köpüğüyle ak ak
beyazlanırdık maviye çalarken

uzaktan görünen villâların

Şu benim yarim erçel doru ata biner
süvari

bazı neşeli güleç
bazı da kapı duvar
şahsuvar

Şiir var kara gün içindir; sakla!
Günü gelince çıkar ortaya...
Şiir var sevgiliyi takar oltaya...
Kimi şiir sitem eder, kahreder,
Deli eder.
Kimi şiir hep metheder...

Yükseliyordu göğe neşeyle
tutmuş elinden bir çocuğun
o rengarenk kocaman uçurtma

gülmeyi öğreterek doyasıya
elele yükseldiler göğe

Şimdi yaz dedi ya bana
biliyorum gücenecek
beni tarif et diyor durmadan
nasıl yazarım seni
birazcık dokundurmadan

Ben seni silmedim
ben seni silmedim içimden

soldurmadım gönderdiğin çiçekleri
silmedim tenimden buselerini

Susadıysam su içerim al git baden senin olsun
özlemiştim pamuk teni var git tenin senin olsun
Allah için tek buseni seni gidi zalim seni
özlemiştim öyle olsun

yanağım aldır diyerek kaf dağında burnun senin

Çamlık gibi bir yerdesin
bense denizdeyim yıkanıyorum
aşkınla durulanıyorum
ağaçların yeşili suya vurmuş çok sıcak bir gün

karşıdan gülümseyerek ufak ufak kur yapıyorsun