Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Benden içeriydi
benim doru at
fakat sakat
lakin topallayarak yine de
geçti azgın nehri
gelip geçip gitti

Gecenin en ıssız bir saatinde
bir ses
zamana sarıla sarıla

çığ olup düşer merdivenlerden

Sonra sahile inerdik
kıyıdan yürür
dalgaların köpüğüyle ak ak
beyazlanırdık maviye çalarken

uzaktan görünen villâların

Kim olduğumu hiç bir zaman bilemeyeceksin
biz aynı meridiyenden geçen iki yıldızdık

kamaştırıverdi birden ışığın
dokunamadım şiirlerine bile

Firkatin öldürmezdi
bilirdim ufalardı
aşkın ömre bedeldi
cümlenin sonuna nokta olurdum

belli ettiydi aşk bittiğini gülüşleriyle

Bir darbe-i dert idi ki derdin girdabına düştüm
melek sandım ol dilberi vallahi narına düştüm

meğer ne meleği mirim bir ateş çemberi sanki
bad-ı sabâ sandım onu kandım didarına düştüm

Bir çift mücevher o gözler sanki birer yeşil zeytun
kaşları var hilal gibi dudakları gülbeşeker

sedef gibi bir teni var nedense biraz solgun
bakışıyla sanki panter silahsız vurur her dem gun

Çok dertliyim ufaklık
kulak ver bana

şimdi ben bu şiiri yazmasam olmaz
ey halden anlamaz
susuz kalınca çiçekler

Susadıysam su içerim al git baden senin olsun
özlemiştim pamuk teni var git tenin senin olsun
Allah için tek buseni seni gidi zalim seni
özlemiştim öyle olsun

yanağım aldır diyerek kaf dağında burnun senin

Çamlık gibi bir yerdesin
bense denizdeyim yıkanıyorum
aşkınla durulanıyorum
ağaçların yeşili suya vurmuş çok sıcak bir gün

karşıdan gülümseyerek ufak ufak kur yapıyorsun