Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Benden içeriydi
benim doru at
fakat sakat
lakin topallayarak yine de
geçti azgın nehri
gelip geçip gitti

Hüsnüne râm eyledim firkatin yetti canıma
kan-ı revan içinde figan figan eyledim

atma sineme zehirli oklarını ben
evvel oldum sana ahir de olacağım

Şimdi bak yazıyorum şuraya

üzülme sen meleğim ölmek lazımsa eğer
ben uğrunda ölürüm ben uğrunda ölürüm
gözümden sakınırdım sanma ki yakınırdım
gitmek lazımsa eğer en önde ben yürürüm

Bir pazar sabahıydı
geçiyordum bir yoldan

birden bir ev gördüm
bahçe içinde
çatısı kırmızı kiremitliydi

Kazdılar şiiri cevher çıkmadı
bıktık okumakdan onlar bıkmadı
uyanmadı gitti bir Allah kulu
Sümmani duruma böyle bakmadı

şair sıkışınca nakarat dermiş

Elifin öğrencisi ikilemde kalmıştı

Elifle Ahmet Baranı, yıllar sonra Rizede aynı okulda karşılaştırıp
aşkın devreye girmesiyle bambaşka bir serüven mi yaşatsındı;
yoksa,
Ahmet Baran; hep öyle hayranlık uyandıran, birikimleri olan erdemli sevecen bir idol olarak mı kalmalıydı?

Derdinle hemdert olur deme yarim bivefadır
Cengaver bir yiğittir savaşında o bahadır

Darda kalan ümmete yetişir o İlyas Hıdır
Besmeleyle gider gam yürektedir ahde vefa

Mustafa Ceceli
Ele avuca sığmazdı deli gönlüm
Bir zamanlar neredeydi şimdi nerde
İster güneş ol yak beni
Yağmurum ol ağlat beni
Aklım başka duygularım başka yerde

Kimilerine göre lazım değil aşk
Kimilerine göre hain
Ama ben seni çok ben seni çok sevdim

Küçücük bir kalpten sana açılan
Dünyalar kadar büyük bir ışık

Sima'n gözlerime ve yüzüme
kazındığı gün
biter yalnızlığım
o gün yıl dönümü olur
yeniden doğmaların
düşüncenin kelepçesi çözülüp