Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Bir darbe-i dert idi ki derdin girdabına düştüm
melek sandım ol dilberi vallahi narına düştüm

meğer ne meleği mirim bir ateş çemberi sanki
bad-ı sabâ sandım onu kandım didarına düştüm

Bir çift mücevher o gözler sanki birer yeşil zeytun
kaşları var hilal gibi dudakları gülbeşeker

sedef gibi bir teni var nedense biraz solgun
bakışıyla sanki panter silahsız vurur her dem gun

Firkatin öldürmezdi
bilirdim ufalardı
aşkın ömre bedeldi
cümlenin sonuna nokta olurdum

belli ettiydi aşk bittiğini gülüşleriyle

Çok dertliyim ufaklık
kulak ver bana

şimdi ben bu şiiri yazmasam olmaz
ey halden anlamaz
susuz kalınca çiçekler

Evin çatısı kapısı bir kenarda
camları çerçeveleri rüzgarda tiril tiril üşümekteyken

Cemile baktı baktı

işaret parmağıyla orta parmağını birleştirip dudağında

Şiir var kara gün içindir; sakla!
Günü gelince çıkar ortaya...
Şiir var sevgiliyi takar oltaya...
Kimi şiir sitem eder, kahreder,
Deli eder.
Kimi şiir hep metheder...

Yükseliyordu göğe neşeyle
tutmuş elinden bir çocuğun
o rengarenk kocaman uçurtma

gülmeyi öğreterek doyasıya
elele yükseldiler göğe

Şimdi yaz dedi ya bana
biliyorum gücenecek
beni tarif et diyor durmadan
nasıl yazarım seni
birazcık dokundurmadan

Şu benim yarim erçel doru ata biner
süvari

bazı neşeli güleç
bazı da kapı duvar
şahsuvar

Ben seni silmedim
ben seni silmedim içimden

soldurmadım gönderdiğin çiçekleri
silmedim tenimden buselerini