Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Adam özür diledi Wilsından
özür dilerim
özür dilerim
özür dilerim

gözyaşlarına boğuldu

Dolaşmağa çıktım yıllar sonra bizim sokakta
Mevsim Sonbahardı yine
Denizde tek tük sandallar vardı
Önceleri evimiz burada
Üsküdar'daydı

Çift kişilik yatağımda,
Bir ben; bir de o.
Her gece koynuma giriyor ilham...

Gözlerim kapalı kalbim uykuda.
Şöyle deliksiz ah bir uyusam

Çocuk gönlüm kaygılardan âzâde;
Yüzlerde nur, ekinlerde bereket;
At üstünde mor kâküllü şehzade:
Unutmaya başladığım memleket

Şakağımda annemin sıcak dizi,

Zamanın eskitmediği ne var acaba
Eskidik yenildik zamana
Kime güvendiysem, gördümkü yanılmışım
Yine aldanmışım.
Ah bu gönlüm ah bu beynim
Sizsiniz böyle derbeder eden beni

Sonsuzluğa açılan bir kapı
loş bir oda
esrarlı perdelerdi
rüzgar vurdukça pencerenin kırık camlarıyla öpüşen
sanki perili bir konak

Ben bir şiir yazarım
ak kâğıda
sonra
kâğıttan kuş yaparım
uçar konar
Kaf dağına

Her sabah utangaç bakışlarını eder hibe

ıslatır
kavrulmuş çöle dönmüşken
gülüşüyle

Kapı kapandı
sen yine o kapının dışında kaldın
dış kapının mandalı bile değildin
tavşanın suyunun suyu bile

ahh kapılar

Yaşadığımız
yaşattığımız her şeyin toplamından
çıkarılanlardan geriye kalanı
çarpıyorum aşk’ımla

beş kez