Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Sima'n gözlerime ve yüzüme
kazındığı gün
biter yalnızlığım
o gün yıl dönümü olur
yeniden doğmaların
düşüncenin kelepçesi çözülüp

Ay dili şeyda
ay çılgın

yılgın yüreğin ki beni sana rameden
çorak tarlalarda tükenişi umudun
feryadısın teli kırık udunun

Dön bana sevgilim
bana nasıl dönmeyi düşünüyorsun

bir akşam üstü gel
iklimi yaz olsun aşkın
bir gece kapımı çal

Bir küçük kız gülüşünü unutmuştu
papatya tarlasında
kâğıda çizdiği çöpten bebeği
ölen minik kedisini yanyana gömdü
eliyle toprağı tümsekleyerek mırıl mırıl sessiz
bir dua eşliğinde

Birazdan kalkacak bu gemi
onu da alıp götüreceğim
ama bir türlü evet

evet demiyor anne

Olur ki yaz temmuzunda, giyer de gezersin;
kalın br pardesü
en fazla deli derler...
ardından güle güle...

aldırma...

Gecenin en ıssız bir saatinde
bir ses
zamana sarıla sarıla

çığ olup düşer merdivenlerden

Sonra sahile inerdik
kıyıdan yürür
dalgaların köpüğüyle ak ak
beyazlanırdık maviye çalarken

uzaktan görünen villâların

Kim olduğumu hiç bir zaman bilemeyeceksin
biz aynı meridiyenden geçen iki yıldızdık

kamaştırıverdi birden ışığın
dokunamadım şiirlerine bile

Firkatin öldürmezdi
bilirdim ufalardı
aşkın ömre bedeldi
cümlenin sonuna nokta olurdum

belli ettiydi aşk bittiğini gülüşleriyle