Yüksel Nimet Apel Şiirleri - Şair Yüksel ...

Yolun düşer belki bir gün buralara,
Çal kapıyı,sığın karanlığıma,
Dert etme...

Belki de peşine düşenler vardır,
Çekerim perdeleri üzerimize,

Denizle sahil ne ise birbirine
Yol ve ağaçlar gök yüzü ve yıldızlar
Dağ ve çiçekler ve bir evin balkonuna,
Sarılan sarmaşıklar neyiyse birbirlerinin
Mahalle ve bakkal kulübe ve köpeği
Kedi ve minderi hani

Kalpten beyne sıçrayıp boğar hafakan
derman istedim aşk'tan yok mu ki derman
her boynuma sarılıp bunalttığın an
bu hâl-i perişanım hâl- i figanım

sana ayan değil mi duymaz mısın yar

Ruhumu kanatan diken sen pire ben berber iken
şadlık varmış çocuklukta toprağıma taş ektiler

yokluk içreyim efendim

kaya idim kırdılar da kırıp kırıp taş ettiler

Ana ben genç bir fidanım
Bana sevgi aşısını aşıla
Kini öfkeyi öğretme bana
Önce sen kendini iyi eğit
Sonra gönder okula
Ana ben de ölüyorum

İki yanımız dikenli çit
Sabah akşam gel geç bu yoldan
Ne gören olur seni
Ne duyan olur beni
İkimiz de aynı denizde boğuluruz
Umutlara tutunuruz

Her sabah uykumu bir çocuk çalar
çalan saattir

perdemi rüzgârın elleri açar
düşümde gördüğüm ahu gözlü yar
her gece başıma çok işler açar

Bir alaca akşamda, yolda karşılaşmıştık,
Yıllar geçti üstünden, nasıl da kaynaşmıştık...

Çok aramışsın beni, bir daha görüşmedik.
Her zaman andım seni, yazık karşılaşmadık...

Takvimden bir yaprak kopar
gelişi güzel
ve hadi şimdi gel
apansız

amansız bırak da git beni

Adam özür diledi Wilsından
özür dilerim
özür dilerim
özür dilerim

gözyaşlarına boğuldu