Hayat diyoruz ve yaşamaya devam ediyoruz..
Onca kırıklık,
Onca acı,
Onca Hüzne rağmen,
Yaralarımıza üfleye üfleye bir şey yok diyoruz etrafımıza.
Ve en çok kendimizi kandırıyoruz aslında.
Yanındakinin kim olduğunu bilmek istiyorsan, önce kendine bakmalısın hayat aynasında.
İyiyse de, kötüyse de unutma ki senin yansıman.
Sen ne kadar adamsan yanındakilerde öyle.
Sanma ki; her kötü seni bulur.
İşte tam da bu yüzden, kalp kalbe karşıdır, kalp kalbin aynasıdır.
O kadar çok uyumak istiyorum ki.
Oturduğum yerde gözlerim kapanıyor.
Ama beynim hala aynı.
Uyutmuyor.
Hiçbir şey işe yaramıyor.
Uyuşmuş bedenim.
Seni alabildiğine sevmek.
Hiç bir şeyi umursamadan, bütün karanlıkları hiçe sayarak sevmek.
Tutmak ellerinden mesela, derinlere inmek.
Ve gitmek seninle var olan her yere.
Hep sen olmalı.
Uzaklaşmak istiyorsan bir insandan,
Bin bir türlü bahanen olur her şeyi kolaylaştıran.
Ben yalan söylemem dersin,
Büyük yalanlarla idame ettirirsin hayatını,
Farkında bile olmazsın belki de.
An gelir susarsın.
Bi anlata bilsem içimdeki seni.
Bi yaşaya bilsen bendeki beni.
Yıllar öfkesini üzerime salmış yine.
Mevsimler hıncını alıyor benden.
Ve ışıklarım sönmüş.
Çığlığım gecenin sessizliğini boğarken; Yalnızlığımın son şiirini yazıyorum belki de. Her defasında olduğu gibi, bu şiirde de seni anlatacağım. Biraz tutsak, biraz suskun, biraz yıkık mısralarımda...
İşte; sensiz geçen binlerce geceden biri daha. Yine hasret, yine yalnızlık, yine gece uzadıkça uzuyor ve her zaman ki gibi uyku tutmuyor. Bu gece de o kadar solgun ki yüzüm, sanki sabaha çıkacak gücüm yok. Öylesine mahzun, öylesine yorgun ve bıkkınım işte…
Anlatacağım dedim de; Aslında neyi anlatacağım ne yazacağım onu da bilmiyorum. Mesela; Eskiden seni ne kadar çok sevdiğimi yazardım hiç sıkılmadan. Bazen nefretimi, hatta sana olan öfkemi bile yazdım sevgimin yanında. Hiç bitmezdi yazacaklarım, hep daha fazlası gelirdi ardından.
Bir gün anlayacaksın.
Ve o gün çok geç olacak.
Bense mazinin tozlu rafları altında kalıp, sana sitem etmekle geçireceğim ömrümü.
Anlayacaksın.
Ayırt edeceksin seveni de sevmeyeni de.
Her şey güzel olacak diye, hep avuttuk kendimizi..
Az kaldı, Ha gayret...
Düzelecek, toparlayacaksın...
Her şey bitecek, bu da geçecek....
Biraz daha sabredersek zaten, ömür bitecek.
Bir paket pamuk, bir kaç metre bez, birazda tahta.
Bir gün ansızın gideceksin.
Hatıraların hatırı bile olmayacak sen gidince.
Seveceksin.
Sevdiğinin ruhuna dokunacaksın. Ama olmayacak. Sen yine öleceksin.
Gideceksin.
Sinsice, sessizce.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!