Zannediyor ki insan hep ''EN''leri kendi yaşıyor.
Mesela en büyük seven,
En çok özleyen,
Her şeyin sonunda en yaşanmadık acıyı yaşayan.
Sonra mı?
Sonrası yok ki...
Hep erteleriz bir şeyleri...
Ve ne acıdır ki, fark etmeyiz asıl ertelediğimizin kendi hayatımız olduğunu.
Ama bir gün anlarız mutlaka ertelediklerimizin önemini.
Dua edelim ki, iş işten geçmemiş olsun.
Zararın neresinden dönersen kardır misali,
Yeni bir sayfa açıp başlarız belki kaldığımız yerden.
Her yazdığım şiirin başı da sonu da seni anlatır mısralarda
Ve aldığım nefesim kadar yakınsın bana.
Öyle seviyorum ki seni, tarifi imkânsız sözlerim var benim.
Yarını olmayan hayallerimin kuytusunda.
Uçsuz bucaksız kocaman yüreğime sadece seni sığdırdım.
Ey garip insan! Nedendir bu pervasızca yaşayışın. Hiç mi hatırlamazsın ölümü. Bugün kırdığın, umursamazlık yaptığın, yüzüne bakmaktan tiksindiğin, konuşmama umarsızlığına kapıldığın, ufacık bir olayı büyütüp geçmişini ve geleceğini yok ettiğinin farkında değil misin?
Ne zaman toparlayacaksın kendini. Öldüğün zaman mı veya pişmanlık duyup kapısını çaldığında, o kapıyı kimse açmadığı zaman mı?
Ey Garip İnsan Haydi ; Haydi Toparlan..
toparla kendini geç olmadan. Vurup kırdığın hiçe saydığın o gönlün kıymetini bil. Dön rabbinin emrine. (Dön ki ! ) Şeytanın düştüğü benlik davasına düşüp yok etme kendini. Neye ve kime hizmet ettiğinin farkında ol. Her davada her insanın kendine özgü bir haklılık payı vardır. Sakın ben haklıyım deyip HAKKI yıkma. Ben değil biz olmaya gayret et. Unutma ki her daim ölüm baş ucunda.
Hadi bitir her şeyi, yık gururunu ve hiçe say nefsini. İş işten geçmeden yok olmadan her şey, kime hizmet ettiğini anla... Anla ki kul olduğunun farkına varasın, kül olmadan...
Atıf Deniz
Bir sevgiyi anlamak bu kadar mı zordu?
Anlayamadım.
Yaşamak mı?
Başaramadım.
Hıçkırıklara boğdum yüreğini.
Bir sevda masalından yine sana sesleniyorum sevgili…
Yine sensiz, yine yalnız ve mahzunum, her zaman ki gibi.
Sensizliğin acısıyla yanan şu yüreğimi, hayallerinle avutuyorum.
Yüreğim asi ve isyankar, göz yaşlarımsa biçare, Sensizliğime yanıyorum..
Özlüyorum seni..
Yine anlamsız sabahların ötesindeyim..
Yüreğimde tarif edilmez canımı yakan bir sancı
Yağmurlu bugün buralar ve kan damlıyor yüreğimden…
Ey yar! Hangi şehrin havasında beni unuttun, Hangi aşkın kollarına bıraktın kendini.
Hangi mehtaba baka kaldın ve hangi yıldız çaldı körpecik günlünü bilmem ama, ben hala sende kaldım. Sana yandım ve sana candım..
Ne garip dünya.
Öyle bir sevgi var ki gönlümde sana karşı.
Her şey sende anlam buluyor.
Öyle bir sevda ki bu, tarifi imkansız.
Senden öte tanımadığım hiç bir şey yok hayatımda.
Kimseye zorluk çıkarmayacaksın.
Vakti geldiği an gitmesini bileceksin.
Bu gidişin sonsuz olacak.
Yattığın an neştere, sessizce bırakı vereceksin kendini. Hiç beklenmedik bir an da.
Yok olacaksın.
Yok edeceksin hayatı.
Bir gün yüreğine nefes diye dönmek için gidiyorum….
Ve şimdi son kez yüreğimle dokunuyorum yüreğindeki narinliğe..
Ve son kez yüreğimle konduruyorum busemi, yüreğinin en saf ve en yalın haline….
Gidiyorum….
Yüreğimi, yüreğine emanet ederek gidiyorum….
Gidiyorum…
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!